ga naar januari '15
zondag 28 december 2014, 19:36 lees reacties
We kijken Buitenhof
, in het bijzonder Cees Fasseur. Hij is van 1938, drie jaar jonger dan ik, zat in het Jappenkamp. Hij weet veel van Beatrix maar hij heeft vast andere jeugdherinneringen dan ik, qua Beatrix.
Dit is de bouwplaat "het huisje van Beatrix", stond jarenlang ergens in mijn Schiedamse ouderlijk huis op een kinderkamer. Die achtergrond, dat bos, is in mijn herinnering veel groter, maar misschien was ik zelf veel kleiner. Ik vermoed dat ik nog niet knipvaardig genoeg was (1939?) om zelf hieraan meegewerkt te hebben.
Later, 1941, vond ik mijzelf wel knipvaardig, ik wilde een bouwplaat. In die tijd werd er belasting geheven op het bezit van een fiets. Dat je die belasting betaald had werd aangegeven met een koperen plaatje. Mijn vader had zo'n plaatje, hij gebruikte dat als mal om een knipopdracht voor mij te tekenen. Ik slaagde voor dat examen, maar vooral die twee gaten waren best moeilijk. Ik mocht naar de winkel aan de B.K.laan!
Merkwaardig, zo'n herinnering van ruim 70 jaar geleden, dat plaatje zie ik nog glashelder voor me. De bouwplaat niet meer, de winkel weer wel. Ik zoek bij Streetview, de winkel is onvindbaar.
zondag 28 december 2014, 16:09 lees reacties
I&A zijn waren een week in S. Op Newtondag is daar een feest met (schoon)familie, wij passen daar niet meer bij. Dat betreuren we maar nauwelijks. De volgende dag, I&A willen naar ons toe wandelen, maar dan hebben wij bezoek van Joke, Simon, Dries en Jules en die willen juist naar de schapen. Je snapt niet hoe het kan maar het gezelschap (zonder Sneeuwuil...) komt samen bij de schaapskooi.
We wandelen over de hei, de jongetjes steeds honderd meter voor of achter de volwassenen maar zelden meer dan een meter van elkaar verwijderd. Zeldzaam harmonisch. Ik bespreek dat met Simon, die weet twee jongetjes waarbij dat niet zo was. En zelfs dat is toch nog wel goed gekomen.
Bijzonder: het is windstil. En erg zonnig maar dat is tegenwoordig heel gewoon.
We besluiten de bijeenkomst in Suikervlied. Een gesprek met Auke en Simon, die vinden het interessant hoe hard een electrische auto kan. (Ik vind alleen autos die rechtsaf slaan interessant.)
Dat moet een woest feest geweest zijn op Newtondag: twee ruitjes van de kachel en de stofzuiger zijn kapot. Ik wandel naar S. om de schade te bekijken.
Ik benader het terrein via de achteringang, kom daardoor langs deze kast van Huub, de eigenaar van het terrein. Zo'n kast hebben wij ook! En ik zie nu pas dat het ook nog een selfie is!
Mijn geheugen is niet meer wat het geweest is, ik kan me niet eens een kast herinneren die we al heel lang hebben. Nou ja, het kleine zusje van de kast van Huub, dat dan wel weer wel.
Ik herinner me wel twee kachelruitjes, tien jaar geleden verworven. Ze moeten ergens in de berging liggen, maar waar? Onvindbaar, maar dan denk ik opeens aan het linkerlaatje van nevenstaande kast. Ja, één ruitje! Ik weet nog waar dat vandaan komt, een kachelsmid in Putten. Zodra het 10°C is ga ik een tweede ruitje halen.
Nu de stofzuiger. Bagless, zou dat Bach les betekenen? Lijkt me niet waarschijnlijk.
Zakloos, erg leuk klinkt het niet maar het betekent dat je geen zak hoeft te legen. Het betekent niet dat het opgezogene vanzelf in een hogere dimensie verdwijnt.
Natuurkundeles.
De stofzuiger was niet dood, hij was in coma. Het stofreservoir geleegd, hij doet 't weer. Ten overvloede was ik het filter, dat moet nu 24 uur drogen.
jullie zijn een dag te vroeg vertrokken...
En er is altijd wat te eten.
maandag 22 december 2014, 19:18 lees reacties
Mijn oudste computer is zò oud dat hij wel eens aan vervanging toe is. Ik vind een heel aardige vervangkandidaat in Harderwijk voor niet minder dan €35,00. De verkoper zegt aan het Triasplein te wonen.
Het Triasplein is in een mij enigzins bekende wel aardige nieuwbouwwijk. Het is een perfect cirkelvormig plein, een cirkelvormige waterpartij in het midden. Om het plein staan winkels, de Hema is de enige die ik als zodanig herken. Boven de winkels zijn woningen maar die hebben geen voordeuren. Ik loop het hele plein een keer rond, nee, alleen maar winkeldeuren. Na enig speuren vind ik voordeuren in de zijstraten, maar niet met het nummer dat ik zoek. Moet je nu links- of rechtsom voor een lager nummer? Ik gok verkeerd, daarna komt het toch nog goed. Je moet wel behoorlijk gemotiveerd zijn om een particulier aan het Triasplein te vinden.
Een tamelijk kaal appartement, maar op een tafel staat een werkende computer. Ik weet al uit de advertentie wat die computer allemaal kan, ik neem hem. Hij past niet onder m'n arm, ik moet hem met twee handen dragen. Ik zie nu pas dat er een ruime parkeerplaats op 20 meter is maar het autootje staat heel veel verder, de computer wordt steeds zwaarder. Het lukt maar net om 'm onbeschadigd in te laden. Naar huis!
Vorige week maandag was dat. Ik haal al mijn computers uit elkaar en zet ze met anders gecombineerde onderdelen weer in elkaar. Doel is om er eentje over te houden die naar de Kringloper, op Marktplaats of naar de vuilstort kan. Die ene blijft vanzelf over, maar die nieuwe, die wil niet wat ik wil. Ik ben er uren mee bezig, maar nee. Dat is goed nieuws want ik vind het heel leuk om met computers te prutsen.
Een week later. Ik vind een forum met personen die dezelfde problemen hebben als ik. Ze hebben geen pasklare oplossing, maar ze sturen me wel in de goede richting. Dat leidt tot een computer die een beetje doet wat ik wil. Grootste probleem is nu filmpjes, die worden alleen met allerlei geknipper weergegeven.
Als test kijk ik naar Basin Street Blues, op youtube. Alle muziek waar ik als vijftienjarige te gierig voor was staat nu gratis op youtube! En dan ook nog in -tig versies! Het geluid is net zo goed als vijfenzestig jaar geleden, het beeld is onvergelijkbaar maar nog niet OK. Nog meer prutsen, nu zie ik dit filmpje perfect, behalve dan dat het filmpje niet zo perfect is. Maar wie is Sietske?
Ooit, lang gelden, woonde Iris in Amsterdam, in de Balistraat. Tegenover haar woonde, geheel toevallig, Michiel Roscam Abbing, een verre neef. Sietske refereert aan de Balistraat, qua leeftijd past ze als dochter van Michiel. Een heel verre nicht, deze had ik vijfenzestig jaar geleden niet.
Iris en Auke zitten een weekje in Suikervlied, ze hebben daar zelfs Internet. De bedoeling was Internet gedurende dat weekje maar het lijkt er op dat ze door een foutje in de administratie een jaarabonnement hebben aangeschaft. Dan kan ik die wegwerpcomputer wel in Suikervlied zetten!
Nu iets heel anders, mijn woord van het jaar: 'kwetsbaar'. Je hoort dagelijks over kwetsbare ouderen, kwetsbare kinderen, kwetsbare groepen in het algemeen, kwetsbare enkelingen enzovoorts. Als we nou eens afspreken alleen de onkwetsbaren als zodanig te benoemen, dat zou een grote besparing opleveren. Het woord is weliswaar twee letters langer, maar je hebt het nooit nodig. Ik kan zo gauw niemand bedenken die onkwetsbaar is. Nou, minister Opstelten misschien...
zondag 14 december 2014, 15:38 lees reacties
Er zijn van die momenten waarop alles kapot lijkt te gaan, wij zelf daarbij inbegrepen. Dat de keukendeur wel op slot wilde maar bijna niet meer van het slot af te krijgen was, dat wisten we. Maar na een gezamelijk rondje Ermelo centrum kon Sneeuwuil de voordeur niet meer open krijgen.
En dan Suikervlied. Alle ramen, met dubbel glas, huilen tranen met tuiten, alle raamkozijen staan blank. Een soortgelijk huis, op een steenworp afstand: niets aan de hand. Vorige maand waren Anja en Rob een weekend in Suikervlied, die constateerden ook deze overstroming. Nog een probleempje, maar dat heeft Rob opgelost: de verwarming moest worden bijgevuld, vandaar de foto linksboven.
Het slot van de voordeur. Ik draai heel voorzichtig de sleutel om, het lukt! (Bij niet lukken had ik de ruit moeten inslaan...) Toevallig zit hier om de hoek de beste ijzerwinkel uit de wijde omtrek. Ik demonteer het slot en ren naar voornoemde ijzerwinkel. €71,00, niet voor niks, maar ik kan het nieuwe slot zonder veel hak- en breekwerk monteren. Wel een beetje koud bij die open deur...
Nou meteen maar de achterdeur. Een beetje vijlen aan het ijzer en snijden aan het hout, dat slot is weer als nieuw. En kostenloos!
Een helder ogenblik. Vocht in Suikervlied en een verwarming die bijgevuld moet worden, dat moet iets met elkaar te maken hebben. De moeilijkheid is dat eventueel lekken voornamelijk zal gebeuren als de verwarming brandt, want dan is de druk iets hoger. Dat warme lekwater verdampt meteen, de lekplaats is dus droog. Ik ga alle koppelingen controleren, alles lijkt normaal, behalve die ene. Op de slaapkamer zijn er vreemde verkleuringen bij de kraan, onder een knelkoppeling. Ik geef de moer van de knelkoppeling een kwartslag en hoop er het beste van.
Dat was op 2 dec., de datum van de foto. Vandaag loop ik weer eens naar Suikervlied, waanzinnig mooi weer, de tuinstoelen zijn omgewaaid, verder geen stormschade. Binnen is het 12°, alle raamkozijnen zijn kurkdroog. De manometer lijkt heel precies op z'n foto.
Ik zou bijna Sneeuwuil d'r laptop vergeten, het toetsenbord wil niet meer. De toetsen zij afgesleten maar dat hindert niet, ze lijkt blind te kunnen typen. Maar sommige toetsen doen het helemaal niet, of pas na lang aandringen. Ik bestel een toetsenbord op Ebay. Dat komt redelijk snel voor €15. Monteren, perfect!
Nee, niet helemaal perfect, de oude toetsen waren US, de nieuwe zijn UK, vijf toetsen zijn anders. Gelukkig heb ik nog stikkertjes, dus toch wel bijna perfect.
Kortom alle problemen zijn opgelost en met ons zelf gaat het ook uitstekend.
maandag 1 december 2014, 16:20 lees reacties
Hier zien wij Sneeuwuil op een terras, dat moet heel lang geleden zijn. Ze leest, als ik mij niet vergis, Carmiggelt. Als je wilt zien waar ze zit, klik dan hier. Nog een voordeel van de digitale camera: ze noteren datum en tijd. Doel van de foto: naspeuren van de datum, dat blijkt 12 mei 2000 te zijn. Om 12:40, om nou eens heel precies te zijn. Dit alles om me te herinneren wanneer we in Radewijk woonden, een kleine twintig jaar geleden.
We reden, vanuit Radewijk nog al eens heen en weer naar Zwolle. Dat kon via de N340, de weg ten noorden van de Vecht. Een redelijke autoweg, met het voordeel dat je langs een wegwijzer naar de Hongerige Wolf kwam. Meestal namen we de smallere weg ten zuiden van de Vecht, veel mooier. Bovendien kwam je dan langs een uitspanning waar een kopie van de Nachtwacht tentoongesteld werd.
De buurman van de uitspanning heeft die kopie geschilderd, met de delen erbij die er ooit zijn afgesneden. Ik kan geen betere foto vinden, en Dalfsen is me wat te ver.
Het Rembrandthuis is wel zo vriendelijk een behoorlijke Nachtwacht op het WWW te zetten:
Die man met de helm, helemaal links. Gezien? Op het schilderij dat ze door het bos slepen zijn zowaar minsten twee personen meer te zien. De rechterrand lijkt wel ongeveer te kloppen.
Dit alles omdat we nu ook in Ermelo een Nachtwacht hebben:
De schilderclub heeft een foto van de N. in vijfentwintig stukken geknipt, zodanig dat de stukken samen de N. op ware grootte tonen. De vijfentwintig leden van de club kregen ieder een stuk om na te schilderen. Die stukken werden samengevoegd, het geheel wordt nu tentoongesteld in een gemeentelijk pand.
Ik ging kijken, eerst een dag te vroeg omdat de datum verkeerd in het huis-aan-huis krantje stond. Toen nog eens, op zaterdag, het gemeentelijke pand was gesloten. Nu, eindelijk, mag ik het zien en het is nog lelijker dan ik verwachtte. Die twee zonnen kunnen ze niet helpen, het werk wordt een beetje ongunstig verlicht. Door al het googelen dat ik hiervoor deed vond ik een veel betere:
Deze versie en de Ermelose hebben beiden de extra personen/beren links van de Man Met De Helm!
Op verzoek van Sneeuwuil kras ik voorgaande zin door. Ze heeft gelijk!
nog even naar november?