Die dikke Zuiderzeedijk hoeft al sinds 1932 niet meer zo dik te zijn. Gelukkig ligt 'ie er nog wel, er bovenop ligt ook nog een fietspad. Leuk pad, met een panoramisch uitzicht. Ik stop bij een bank om m'n gele trui uit te trekken, als bonus krijg ik daarbij bovenstaand gedicht. Ik heb het er wat moeilijk mee, moet ik nou het water gaan beheren?

Volgende bank, gelukkig met hetzelfde gedicht, dus niet nog een probleem erbij.

vrijdag 22 juli 2017, 20:30 lees reacties

Autootje naar de APK. Is me nooit eerder opgevallen, dat de kilometerstand genoteerd wordt. 17897-17075=822, 822/52, net geen 16 kilometer per week. Dat moet beter kunnen, voor de volgende periode gaan we streven naar een totaal van 520 kilometers.

Hoeveel fiets ik? Moeilijk, soms 15, soms 35, gemiddeld 25 km. Vier keer in de week, soms nul keer. 2500 km/jaar?

De garagist moest lassen om het autootje door de APK te krijgen. Daardoor smolt een stuk plastic bekleding. Hij had nog wel een reserve stuk, van een ander tintje grijs, hij vroeg heel nederig of ik bezwaar had tegen die kleurverandering. Nee.
(Hij had natuurlijk het oorspronkelijke stuk moeten demonteren voordat hij ging lassen...)

Het autootje is van 1998, we vrezen de dag dat een beetje lassen niet genoeg is om 'm goedgekeurd te krijgen. Een andere, met andere knopjes? Misschien moet het wel zoiets worden.

zondag 10 juli 2016, 9:00 lees reacties

Rijp voor de vuilnisbak. Nee, niet die voeten, die doen het nog heel aardig, maar dat vierkante ding. Dat is een moederbord, het hart van een computer. Dit hart heeft een hartkwaal, soms werkt het vijf minuten, daarna krijg je een brij op je scherm waar niets mee te beginnen is. Soms werkt het wel een uur, je begint te denken dat het zichzelf gerepareerd heeft maar dan krijg je toch weer die brij. Maar eerst even iets anders.

Woensdag. De fietspaden zijn verstopt door geëlektrificeerde bejaarden. Gelukkig zijn die bang voor zandwegen, die neem ik dus. Een ree kruist mijn pad, een minuut later kruist nog een ree mijn pad. Onze achterkleindochter (drie-en-een-half) noemt een ree: "een hert zonder wieken". Ze is verbaal nogal handig, als ze iets niet wil dan zegt ze: "dat durf ik niet".

Woensdagavond. Nee eerst terug naar vorige week vrijdag. In Putten heeft iemand een moederbord op Marktplaats gezet, precies het model dat ik nodig heb. Maar hij wil er €25,- voor hebben, ik bied €15,-. Maandag, nog steeds geen reaktie uit Putten, ik verwijder het bod. Dan vind ik iemand in Ermelo die een hele computer aanbiedt voor €15,-! Ik kan er niet achter komen of die computer de juiste maat moederbord bevat maar ik bied toch €10,-

Woensdag, bod geaccepteerd! Ik mag de computer komen ophalen. De verkoper blijkt in een piepklein vakantiehuisje te wonen. (Door een foutje bij de gemeente mag je in sommige vakantiehuisjes permanent wonen. Die huisjes zijn daarom heel populair, hoewel ze meestal op griebusachtige terreintjes staan.) De verkoper blijkt een jongeman te zijn, ik schat hem op 20. Zijn huisje bevat een enorme hoeveelheid rotzooi, waaronder een stapel computers. Hij moet even graven, vind dan de computer waar het om gaat, Ja, het lijkt wel wat, ik overhandig een tientje, hij overhandigt de computer.

Don, vrij, halve zater: een heel gedoe maar de 'nieuwe'computer doet nu wat ik wil, geen brij meer op het scherm. Tijd voor iets heel anders: een spitvork. Sneeuwuil noemt het een mestvork, ik zeg riek. Maar dat is toch wat anders dan een spitvork en dat is wat we willen. Gamma heeft er eentje voor nog geen €20,- maar dat is niet de vork van Sneeuwuils dromen. Naar Welkoop, helemaal in Putten. Die heeft een hele verzameling mestvorken. Ook één spitvork maar die kost tegen de €30,-!! Omdat we toch in Putten zijn ook maar even naar Formido. Dat is de langste winkel die ik ken en de ene spitvork die ze hebben is helemaal achterin te vinden. Hetzelfde model als bij Gamma en Welkoop, met de prijs van Welkoop. Toch maar terug naar Gamma.

Vandaag. Het lijkt wel spitweer te worden...

nog even naar juni?