ga naar juli

dinsdag 21 juni 2016, 15:30 lees reacties

Tunnelvisie. Ik kijk tv en denk telkens: 'wie was die Priestley nou ook alweer?'. Even googelen, jawel, de ontdekker van de zuurstof, wel een beetje een warhoofd. Er is een fraai monument voor hem opgericht, aan de voet van dat monument werd een politica vermoord. Ja, die naam weet ik ook nog: Jo Cox.

Met gebruik van hefbomen is het gelukt de parasolvoet op het karretje te krijgen. En dit zonder door m'n rug te gaan! Of de parasol het leuk vindt is onbekend wegens geen zon, maar de voet rijdt geweldig.

Gistermiddag. Ik doe een werkje in de schuur en merk dat het daar nogal een rotzooi is. De bovenste laatjes van een plastic ladenkastje bevatten onherkenbaar verroeste dingetjes en heel veel gesneuvelde pissebedden. Ik zoek eigenlijk dopmoeren, die vind ik zowaar. Ik richt een gereinigd laatje in voor uitsluitend dopmoeren. (nou ja, die witte plastic kapjes mogen er ook in.)

Hoe lang kan ik al lopen? Toch wel een jaartje of tachtig. En ik loop vrij veel en ik vind ook wel eens wat. Maar nog nooit vond ik een dopmoer, tot vandaag. Die heel mooie, roestvrij staal zo te zien, ik bedoel die naast het bakje.
Wat heb ik toch veel geluk.

zondag 12 juni 2016, 20:39 lees reacties

RGB. Computer technici weten wat dat betekent, tv technici zullen het ook wel weten. Technici in GB of DE snappen het ook: Rood, Groen, Blauw.
Die drie kleuren kan je beeldscherm weergeven, alle andere kleuren krijg je door te mengen. Interessant: R+G+B, alle drie maximaal = Wit! Alle drie minimaal is makkelijk, zwart. Alles op een half pitje: grijs.

Geel krijg je door R+G en geen B, die combinatie weet ik zo maar uit mijn hoofd

Rood, maar dan een beetje naar het roze, of is het toch meer paars? Een heel gepruts om het goeie kleurtje te maken, daar zal ik jullie niet mee vervelen.

Tunnelvisie. Eerst geel, toen groen, die waren makkelijk. De volgende dag dan dat rozerode paars: de jassen van (de niet jarige) Elizabeth.

Nou eens iets groens:

Ik maak een karretje om de parasolvoet te verplaatsen. We zijn allebei min-of-meer door onze rug en die voet staat prominent in onze blik op de tuin. Die tuin is nu nogal top, maar dat witte paaltje ervoor is storend.

Die zwenkwielen had ik nog van een vorig project, geen idee wat dat was. Die ijzers komen van Gamma. Meten, zagen, vijlen, boren, een heel gedoe. Die groen kleur is primer, op de achtergrond van de foto zie je een collectie kleuren. Verf overgehouden na al onze verhuizingen. Ik ga het karretje grijs maken, een bijna volle pot uit Elburg...

Die jaskleur leek best wel veel op dit.
.

Nog één probleem: de parasolvoet op het karretje krijgen. Moet ik nou een takel gaan construeren?

vrijdag 10 juni 2016, 09:00 lees reacties

Sneeuwuil is bijna 82 maar ze doet alsof ze 28 is. Ze leek eerst heel ruim 82 maar sinds een week of drie is ze helemaal veranderd. Ze is als een razende aan het opruimen en schoonmaken, we nemen afscheid van vuil dat soms wel tien jaar oud is. Een heel mooie verandering.

Hoe ze er precies achter kwam weet ik niet meer maar ze dacht gevoelig te zijn voor electrosmog. Electrische en magnetische velden, ongeveer 3% van het volk lijkt daar gevoelig voor te zijn. De wetenschap is er nog niet helemaal uit hoe die gevoeligheid tot stand komt maar kan wel met dierproeven aantonen dat die gevoeligheid er kan zijn.

Die gevoeligheid is er niet voor de 'gewone' stroom uit het stopcontact, wel voor stroom die niet de nette sinusvorm heeft, stroom met allerlei pieken en piekjes er in. Die stroom wordt 'verontreinigd' door allerlei voedingsapparaten, die zwarte blokjes tussen het stopcontact en bijvoorbeeld een laptop. Een andere bron van piekjes zijn bijvoorbeeld DECT telefoons, spaarlampen, mobieltjes en, een heel belangrijke, Wifi.

Op 23 mei (makkelijk te onthouden voor mij) besloten we de Wifi uit te zetten. Vanaf dat moment namen allerlei dingetjes die op een depressie leken af. De poes Okkie heeft een continu oogvuiligheidsprobleem, ook dat begon af te nemen.

Met m'n telefoon kan ik zien of er andere Wifi verbindingen bestaan. Die zijn er, wel een stuk of twintig bij alle buren, maar heel zwak. Toevallig staan bij onze naaste buren de Wifi kastjes zo ver mogelijk van onze woonkamer af. Gelukkig, nou hoef ik niet alle muren met afschermende verf (ja, die bestaat!) te bestrijken.

Probleempje: onze computers willen niet meer internetten. Oplossing: aansluiten via een kabel. Leek een heel gedoe maar achteraf viel het mee.

Op e-bay vond ik dit apparaat (€17) waarmee je electrische en magnetische velden kunt meten. Die velden blijken er in ruime mate te zijn. Electrische velden laten zich soms verminderen door de bron aan te sluiten via randaarde. Niet altijd eenvoudig als er geen randaarde stopcontact in de buurt is. Magnetische velden zijn moeilijker weg te krijgen, soms lukt het wat meer afstand van de bron te nemen. We zijn 24-7 aan het meten...

In het centrum van Ermelo is gratis Wifi. Ik ben daar met mijn tablet naar toe gewandeld en ja, sterk signaal, mooi internet.
In het centrum komen we niet meer.

We zijn bekend met de term 'placebo effect'. Het effect is er echt, hoe het er komt is minder belangrijk. De oogjes van Okkie lijkt niks met een placebo te maken te hebben, maar misschien is onze waarneming geplacebood. Kortom, het is hier alle dagen feest.

nog even naar mei?