Heel goed, Frank. Rekenwerk ipv retoriek.

Inmiddels ben ik op zoek naar mensen die net als ik gisteren tussen 02.00 en 03.00 uur (minstens een deel van) de documentaire op Arte hebben gezien. Ja, die prachtige reeks plaatjes met praatjes over die twee zwervers (m/v) in London, die ene met zijn anderhalve been en die andere met haar kind ver weg in Brazielieje.

Ja, zo'n haarbal kan een persoon behoorlijk dwarszitten.

http://cheezburger.com/3266910208

En hoe heeft Bontje de nacht doorstaan?

Nee, niet morgen, maar op z'n vroegst overmorgen denk ik, die uitslag uit Utrecht. We zullen het wel op het log zetten. Alvleesklierontsteking zou niet best zijn. Een van onze lezertjes weet daar alles van meen ik. Maar toch, die leeft nog.

Ik woon natuurlijk in Brabant, maar hier hoor je soms: 'Blijven jullie eten? Er is nog een heleboel gourmet over van gisteren.' Of: 'Hij had zoveel gourmet op dat hij een aanhanger achter zijn auto moest vastmaken.'

Waarmee het gebruik als zelfstandig naamwoord uitgebreid wordt. Maar dat hoeft in andere regio's natuurlijk helemaal niet zo te zijn.

Rik

Is het erg dom als ik niet weet wat tht is?

Een anticlimax is natuurlijk ook een climax; hoewel ik Simon zijn les wel gegund had. Het is kennelijk een verleidelijke gedachte voor slaperige vijftigers om eens in een klein vliegtuigje te kruipen. Of om op te treden met een echte band, een taart te bakken die zo in de winkel in kan, of om iets te schrijven waar iedereen van gaat huilen. Op de grond vliegen kan ook: ik heb laatst voor Olle geheel eigenhandig een game-computer gebouwd van losse componenten. Een die het zo goed doet dat de jonge eigenaar op zijn Skype-account schrijft: 'Net fucking nieuwe pc bitches hell yeah!' Want Engels dat die jongen kan...

De bever die ik op een zonnige ochtend in de Ardèche de borstcrawl zag doen, kon het niks schelen hoe oud mijn ambities waren. Hij was gratis en om niet. Rik

Deze foto heb ik meer dan twee jaar geleden gemaakt. Intussen hangt de streepjescode van de komkommers, niet geheel onlogisch, naast de komkommers. Helaas is dat wel minder grappig.

Contant betalen is gevaarlijk en onhygiënisch. Mensen die contant betalen willen ook altijd zegeltjes. En iets vragen over hun zegelboekje. In Frankrijk betaalt ongeveer de helft van de klanten met cheques. Eerst moet uit een enorme tas een chequeboekje opgegraven worden. Dan vragen ze om een pen. Het duurt heel lang voordat de afrekendame een pen gevonden heeft die het doet. Dan gaat de klant schrijven. Direct stopt de klant met schrijven en graaft uit voornoemde tas een leesbril op. Dan is de klant vergeten hoe duur de boodschappen waren. Als de cheque uiteindelijk is volgeschreven met drie hoofdstukken uit Les Misérables, geeft de klant de cheque aan de afrekendame. Vervolgens graaft ze uit een enorme tas haar paspoort op en laat aan de afrekendame zien dat zij het is. De afrekendame doet de cheque in een apparaat. We horen enig gekraak. Het apparaat print het bedrag dat de klant net heeft opgeschreven nog een keer op de cheque. De afrekendame geeft de cheque ter verificatie aan de klant. Die heeft net haar leesbril weer opgeborgen. Als het geprinte bedrag gecontroleerd is, geeft de klant de cheque opnieuw aan de afrekendame. Dan vraagt de afrekendame aan de klant hoe het met haar been is.

Rik

He wat fijn Rik, we hebben ons bescheurd om dit prachtige verhaal. Al word ik soms wel bang dat ik dat idiote scannen serieus moet gaan nemen, en dat er straks geen gewoon betalen meer bestaat. Hongerdood dan? Mocht ik van Frank maar gewoon een pot met gouden munten onder m'n bed.

Voor de cursus 'Lankmoedig zelfscannen voor contactgestoorden' staan er her en der te lande blauwe kubussen met in geel het opschrift 'Ikea'. De cursisten krijgen eerst een op het oog nutteloze rondleiding van ongeveer drie uur langs een verzameling huishoudelijke artikelen, beddengoed en koddige lampjes. Het doel van deze rondleiding wordt snel duidelijk: al slenterend meent men toch zo nu en dan dat het huishouden niet verder draait zonder dunschiller of keukenkruk 'Bekväm'. Dat is slim, want men dient zijn eigen cursusmateriaal mee te brengen. Het Ikea-scannen wijkt in zoverre af van het Albert Heijn-scannen dat de scanner niet wordt meegevoerd in daarvoor bestemde houder op het winkelwagentje, maar met een ouderwets snoer bevestigd is aan de blauwe afrekenmodules die aan het eind van de rondleiding gereed staan voor de cursist. Omdat zelfscannen om wilskracht en inzicht vraagt, is de rij met wachtende cursisten gezellig lang, zodat er naar hartelust gekwebbeld kan worden over dunschillers en keukenkrukjes.. Merk op dat elke cursist een doos waxinelichtjes heeft meegenomen tijdens de rondleiding. Hierover dient men zich collectief te verbazen: 'Haha, ook al druk in de weer met de donkere dagen voor kerst?' 'Haha ja. Een lichtpuntje kunnen we wel gebruiken in deze barre tijden.' Als u twijfelt aan uw contactuele eigenschappen, kunt u deze twee zinnen van te voren van buiten leren.

Het scangedeelte van de cursus is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Het venijn zit hem in de staart: vlak voor het afrekenen vraagt de afrekenmodule of en zo ja hoeveel papieren draagtassen u nodig denkt te hebben voor uw waren. U kunt hier als inhalige Hollander '1000' intikken, maar dan komt u bedrogen uit, want ook de draagtassen moeten afgerekend worden; ze vormen 43% van de totale omzet van Ikea. Net wanneer u denkt: ik ga het redden!, verschijnt een geel en blauw geklede hindoestaanse examinator. Zij buigt zich over uw verzameling waren om vast te stellen of er geen objecten aan uw aandacht zijn ontsnapt en of uw vrouw u niet twee maal hetzelfde pakje theelepeltjes in de handen heeft geduwd. Terwijl ze telt, kunt u proberen om de borsten van de examinator te bestuderen, maar om de cursisten niet af te leiden gaan zij en haar collega's gekleed in een Zweedse boerka, die zo verhullend is, dat u pas na seconden staren vaststelt dat uw examinator een jonge man is.

Pinnen kon u al. Wanneer de examinator vindt dat u geslaagd bent, wordt uw diploma vanzelf afgedrukt door de afrekenmodule. U kunt aansluitend deelnemen aan de cursus 'Zelf een ijsje tappen' of 'Een hotdog bespuiten met ketchup en mosterd', maar het is nog een lange weg naar de auto en intussen loopt u steeds met Bekväm onder uw arm, dus dat is niet voor de faint at heart. Nu kunt u uw scankennis in de buitenwereld gaan toepassen. Bedenk dat u weliswaar een diploma bezit, maar zelfs een scanbewijs wil nog niet zeggen dat u kunt scannen! Het gaat er nu om dat u ervaring opdoet in de praktijk. Daarvoor staan her en der te lande blauwe kubussen met het opschrift 'Albert Heijn'. Voor wie het thuis allemaal nog eens wil naspelen, is er een scan-app die geïnstalleerd kan worden op uw androïde of iPhone-telefoon.

Rik