ga naar april

maandag 28 maart 2016, 15:10 lees reacties

Een elektrisch vrachtautootje. Het gaat niet harder dan veertig, het kan maar zo'n 800 kilo lading meenemen. Er zit een accu in van 72V, 225Ah. Dat zegt de meeste lezertjes niks, 16 kilowattuur, zegt dat iets meer? Dat autootje wil ik, met twee extra accu's. Die dingen zijn zo zwaar dat ik niet meer kan meenemen. In totaal heb ik dan 3x16=48 kWh aan boord. De laadpaal is minder dan een kilometer van ons huisje, binnen hetzelfde 30 km gebied.

Auke heeft contact met staatssecretaris Wiebes. Daardoor ontstond het plan om de belasting op één kWh van 12 cent te verlagen naar 6 cent, als je die kWh via een laadpaal binnenhaalt. Ik heb niet goed opgelet, heeft het plan al de status van wetsvoorstel? Maar in 2017 zou het best wel eens wet kunnen zijn.

Accu's werken met gelijkstroom, binnenshuis heb je wisselstroom. Onze zonnepanelen leveren ook gelijkstroom, daar hoort een kastje bij dat van gelijk- wisselstroom maakt.

Mijn plan is om de accu's van het autootje parallel aan de zonnepanelen aan te sluiten. Op elke kWh die ik binnenshuis gebruik verdien ik dan 6 cent. Als ik kWh's overhoud dan lever ik die aan het net, zoals bij zonnepanelen te doen gebruikelijk. Daar krijg ik dan het volle bedrag, met 12 cent belasting dus, voor terug. Zou ik elke dag mijn accu's laden dan zou ik 48*6=288 cent verdienen. Nee, als het autootje bij de laadpaal staat verdien ik niks, het zal wel iets in de buurt van €2,50 worden, toch wel €900 per jaar.

Probleempje: die accu's kosten samen al iets in buurt van de €3000, en dan het autootje nog. Terugverdienen gaat wel erg lang duren. Gelukkig maar, het leek me al een heel gedoe...

donderdag 10 maart 2016, 20:31 lees reacties

Onze kattengroep bestaat uit zes dieren. Vier daarvan zijn Maine Coons, eentje is een Heilige Birmaan en tenslotte is er Okkie, een Devon Rex (Zie Bontgoed voor de plaatjes).
De Coons stoeien wel eens maar meestal zijn ze onderling heel vredig. Minder vredig zijn ze ten opzichte van Dromdrosje, de Heilige Birmaan. Okkie is heel gemakkelijk, daar krijg je geen ruzie mee. Maar Dromdrosje past eigenlijk niet in de groep.

We maken kennis met een vriendin van Lisa, die vriendin is wel geïnteresseerd in Dromdrosje. Ze heeft thuis alleen kuikens die kunstmatig gevoed moeten worden en ze wil Dromdrosje er wel bij. De kuikens zitten veilig in een hok, Dromdrosje wordt daarmee niet gevoed.

Die kennismaking was een maand geleden. J.l. zaterdag vertrok Dromdrosje naar Den Haag. Iemand die een kleine tien jaar bij je woont, we huilen geen tranen met tuiten maar toch is er wel een heel klein beetje emotie bij het afscheid. Intussen krijgen we bijna dagelijks heel goede berichten over D. (De kuikens moesten hennen worden maar blijken hanen te zijn.)

J.l. zondag, bezoek van Jules, Dries, Joke en Simon. Joke heeft een autootje, gekocht in Groningen. Ze heeft jaren bijna niet gereden, moest nu achter Simon aan terug naar Almere rijden. Simon nam (op een andere dag) de trein naar Maastricht om daar een dikke Volvo te kopen. Ik zou ze de eerste prijs voor onhandig aankoopbeleid willen geven.

Positief: Jules en Dries gaan buitengewoon harmonisch met elkaar om. We wandelen naar de geiten/kippen, een geliefd doel hier dicht in de buurt. Er naast is een speeltuintje dat ook bezocht wordt. Veel gestoei maar geen onvertogen woord, echt bijzonder.

Dinsdag, naar Gamma. Het lijkt er op dat de boutjes van 2,5 mm. uit het assortiment zijn. Ik zoek een minuut of tien maar niks. Dan de dakplaten, die zijn er wel maar niet de soort die ik wil hebben. Alles bij elkaar ben ik wel een kwartier binnen. Weer thuis bekijk ik m'n GPS-route op de computer. Het lijkt wel alsof ik de telefoon heb uitgezet terwijl ik bij Gamma was, er is niets geregistreerd. Leuk, Gamma heeft een stalen dak, daar komen die GPS signalen niet doorheen.

Woensdag, het dak van de schuur lekt. Dat dak is bijna onzichtbaar door een enorme hoeveelheid klimop, afkomstig uit de buurtuin. Best mooi, maar qua dakonderhoud niet echt handig. Ik knip alles af, ik hou wel een kubieke meter klimop over, lastig. Ik denk verder over dakplaten, ze moeten vooral niet te zwaar zijn.

Donderdag, Sneeuwuil heeft een zeer geliefd tafelkleed, zandkleurig, driehoekige motiefjes. Het is wel een jaar of dertig oud, nog redelijk gaaf maar erg verbleekt, ze wil iets nieuws. We gaan naar Klaver, een heel grote stoffeerder. Die heeft heel veel stalenboeken, met in ieder boek heel veel stalen. Ik wilde schrijven wel duizend maar nu ik er langer over denk moeten het wel meerdere duizenden zijn. Sneeuwuil vindt iets dat in de buurt komt, €120,- per meter...

We verlaten Klaver zonder tafelkleed. Ik weet dat de Harderwijkse Kringloper dichtbij is, zullen we daar even gaan kijken? Dat doen we!
We beklimmen de lange trap naar de verkoopruimte van de Kringloper, bijna het eerste wat we zien is een lap met driehoekige motiefjes, bijna dezelfde kleur als het oude tafelkleed. Het blijkt een gordijn te zijn, niet dezelfde zware kwaliteit als het oerkleed maar toch. Het is zo groot dat er wel twee tafelkleden uit kunnen, en dat voor €12,-. Een tiende, nee een veertigste van de Klaver prijs! Deze dag kan niet meer stuk.

vrijdag 4 maart 2016, 07:38 lees reacties

Ik zou wel willen schrijven dat ik mij voel als bovenstaande liggende boom, als excuus voor de logfrequentie: één per maand. Maar dat is niet zo:

Een overzichtje van mijn dagelijkse wandelingen. Weer of geen weer, minstens vier kilometer. Die paarse in noordelijke richting: ruim negen kilometer naar een Kringloper in Harderwijk. Die rode naar het oosten lijkt nooit meer thuis te komen maar dat komt omdat de gratis versie van Locationof niet oneindig veel punten bewaart. Die blauwe naar het westen is een ernstiger probleem. De maker van Locationof is aan het sleutelen aan z'n programma, het lijkt er op alsof hij de helft van mijn wandeling gemist heeft. Sneeuwuil in paniek, ze probeert mij te bellen. Ik hoor de telefoon maar dan blijkt dat ik niet kan telefoneren, ik doe dat namelijk nooit. Toevallig sta ik net voor de deur, even later, zittend op de bank lukt het wel.

Als ik niet wandel maak ik een Python programma. Een volkomen triviaal programma maar het wordt wel steeds ingewikkelder en tegelijkertijd mooier. Het lijkt er op dat ik weliswaar niet kan telefoneren maar toch nog steeds niet aan het dementeren ben.

Kortom, ik ben, zoals mijn moeder placht te zeggen, zo gezond als twee vissen.

nog even naar februari?