ga naar augustus '09
vrijdag 31 juli 2009, 23:18 lees reacties
Waarin een klein land groot kan zijn. Citaat:
Spam levels are at their worst in France, Germany and the Netherlands, where they have topped 95 percent. In the U.S., it's "only" 86 percent. MessageLabs researchers suspected the reason it's become so bad because spammers are using automated translation services and templates to translate their snake oil into multiple languages.
Ze bedoelen: 95% van alle mail!
Als je het technisch onmogelijk zou maken om mail naar meerdere adressen tegelijk te versturen dan zou het spammen veel minder interessant zijn. Een beetje pech voor mensen die te goeder trouw mail aan grote groepen sturen maar die moeten hun belangrijke mededelingen maar op hun website zetten. De voormalige ontvangers moeten dan zelf in actie komen om zo'n bericht te ontvangen. Je zult het zien, voor 2015 gebeurt dat: blokkeren van meer dan één geadresseerde...
Sneeuwuil gooit aldoor haar pot met terpentijn om. Ze wil nu een zware glazen pot vinden bij de kringloper. Dat lukt, maar ze wil nog veel meer vinden. Ik kijk overal, geen episcooplenzen. Even naar buiten, bij de fietsen, niks moois. Een vrouw bekijkt een kinderfiets, lijkt niet slecht maar de band is wel erg plat. Ze bespreekt het met een mannetje van de kringloper, ze vraagt naar een fietspomp. Hij gaat een pomp zoeken, komt na korte tijd terug zonder pomp.
Ik zeg: "Op die fiets zit een pomp"
Hij, na enige tijd: "Wat zegt u?"
Ik: "Op die fiets zit een pomp"
Hij, duidelijk geïrriteerd: "Die is van iemand die hier werkt"
Ik: "U kunt 'm toch even lenen?"
Hij: "Maar ik heb geen zin om banden op te pompen!"
Nu zegt zij dat ze wel wil pompen. Ik blijf niet wachten hoe dit afloopt, voor je het weet heb je een mes tussen je ribben. Later zie ik hem weer binnen, met zo'n heel grote luchtpomp voor rubberboten, maar dat kan toeval zijn.
Sneeuwuil heeft intussen een onbeschilderde matroesjka gevonden. Ze passen niet allemaal even goed, waarschijnlijk daarom niet beschilderd. Er zit een soort kwast in het hout die haar aan een uil doet denken, ze koopt hem. Ze heeft ook nog twee mandjes gevonden en een poes en een olifant. Poes van met felle keuren beschilderd hout, olifant van grijs plastic, ze passen in de mandjes.
Was ik daar maar niet over begonnen, nou moet ik vertellen wat ze met die olifant en die poes wil. Marleen speelt hier vaak poezenenopvang, er moet dan een poes in een mandje, daarna wordt die poes behandeld. Ze is morgen jarig, ze heeft haar opa een dierenopvang laten vervaardigen. Ik heb geen idee hoe dat er uit ziet, een schaalmodel van een asiel? Ze vraagt er ook heel dure dieren bij. In dit kader passen poes en olifant, als ze nou maar duur genoeg zijn!
donderdag 30 juli 2009, 23:02 lees reacties
Gewone boodschappen, met als hoogtepunt 't stoppen met het autootje om rozebottels te stelen. Is gelukt. Veel tijd besteed aan 110MB, daar kan je een website maken. Het bijzondere is dat het helemaal gratis is en dat het tòch heel goed werkt, zelfs met PHP. Je hebt wel even wat tijd nodig om te zien hoe het werkt.
Dat kwam goed uit, toch geen fietsweer. Ik weet nu alles van 110MB, zoals de naam zegt krijg je 110 MB webruimte. Bijvoorbeeld Bontgoed is twee keer zo groot, dit log drie keer, al te veel is het niet.
De meisjes waren er, van 14:00 tot 17:00, tekenen en schilderen en zich lichtelijk vervelen. Nu gaan ze drie weken naar Frankrijk, het lijkt alsof Sneeuwuil dat niet zo erg vindt.
Nu moet ik een stoel repareren. De stoelen die om de tafel staan, zie foto gisteren, die vallen zo nu en dan van ouderdom uit elkaar. Als je alles met een beetje lijm weer in elkaar zet dan doen ze het weer. Maar nu is er eentje die nogal wat houtworm heeft/had. Het uiteinde van een van de sporten, daar waar je die druppel lijm zou willen hebben, is verpulverd, geen basis voor lijm. Dat kan ik wel repareren maar het is nogal wat werk.
Geen tijd meer om te loggen, ook dat komt goed uit want er is niks te loggen...
woensdag 29 juli 2009, 23:01 lees reacties
Ik ben het gelukkigst als Sneeuwuil rustig zit te tekenen. Dat kan wel eens mis gaan maar dan begint ze opnieuw, geen grote ongelukken. Als ze passe-partouts gaat snijden wordt het gevaarlijker, al heeft ze het tegenwoordig aardig onder de knie. Maar uit- en inlijsten, dan moet ik iets doen. Glas snijden zonder het te verknoeien, liefst ook met niet te veel scherpe randen, dat valt wel eens tegen.
Aan het glas voor de Olletekening zat zo'n scherp randje dat ze haar hand open haalde, daarna bloedde als een rund. Toch nog geluk: geen bloedspatten op de tekening. Later, toch weer een ander lijstje om Olle, ze haalt weer haar hand open, weer bloedspatten maar niet op Olle.
God is met ons.
Nu is ze allerlei werken in andere lijsten aan het stoppen. Verassing: achter een oude tekening zat een plaat die ze al lang kwijt was. Ik was al bang dat die ook weer een lijst zou moeten krijgen maar nee, op kastdeur geplakt. Ik mag een beetje helpen met lijsten, daarna moet ik nodig even fietsen.
Ik heb al vaker geklaagd over bejaarde echtparen die traag door oneindig laagland gaan. Twaalf kilometer per uur, als ze een goede dag hebben en wind mee dertien, maar dan is het op. Het goede nieuws is dat die echtparen niet meer bestaan. Voor een deel zullen ze wel gesneuveld zijn maar wat er nu nog aan bejaards rondfietst is nauwelijks bij te houden. Verklaring voor dit verschijnsel: ze zijn massaal op de electrische fiets overgestapt!
(Ik schreef dit om 17:00 uur. In het journaal van 18:00 werd uitgebreid het fenomeen van ouderen op de electrische fiets besproken!)
Op de niet-verharde paden kom je helemaal niemand tegen. Ik fiets door bos om de Toverberg. Omdat ik dat zo goed ken was ik daar al een paar jaar niet. Het is nogal veranderd, kleine boompjes zijn wat minder klein, grote bomen zijn gekapt, ik blijk het helemaal niet meer te kennen. Mooi, zo blijft de Veluwe nieuw.
Weer thuis, Sneeuwuil vindt een vloerkleed op Marktplaats. In Harderwijk, dat kan ik vinden. Wat e-mails, ongeveer 19:00 mogen we het komen halen, voor €25. Erheen, het kleed valt niet tegen, het zou wat kleiner mogen zijn maar we nemen het. Ik wil het gaan beschrijven maar dan komt er een mail van Sneeuwuil:
dinsdag 28 juli 2009, 23:02 lees reacties
Een zware tegenslag. Ik wil van die metalen dopjes onder de stoelpoten maken, een soort spijkers met een kop van twee centimeter. Geholpen door de katten meet ik de stoelpoten, ja, twee centimeter, dat kan.
Naar Gamma, winter of zomertenue? Tamelijk koud, m'n gele trui aan, meteen wordt het veel te warm voor een trui. Het eerste tegenslagje, maar dit is nog maar een kleintje.
Gamma, die doppen kan ik snel vinden. Ik kijk nog even bij de schroevendraaiers, ik heb een onbestemd verlangen naar een PH00 schroevendraaier. Dat is een heel klein kruiskopje, heb je bijna nooit nodig. Gamma heeft er één, maar die is onderdeel van een set met PH0 en PH1. PH0 heb je ook bijna nooit nodig, meestal moet je een PZ hebben. Bovendien, PH0 en PH1 heb ik (en PZ1, 2 en 3). Ik probeer me te herinneren waarom ik die PH00 wil, weet het niet, koop alleen de dopjes.
Weer thuis, even googelen en ziet: zelfs PH000 bestaat!
Ik boor gaatjes in de stoelpoten waar de dopjes lekker zwaar in gaan, tik de dopjes er in. Dat zestien keer, ziet er niet slecht uit, maar nu komt de zware tegenslag: de stoelen schuiven bijna net zo zwaar als zonder de dopjes. Nee, erger nog, ze schuiven misschien nog wel wat zwaarder...
Beter nieuws: Sneeuwuil doorzoekt Marktplaats naar antieke perzen! Daar glijden die dopjes wèl op!
Dinsdagavond: de braderie. Elke zomer, heel groot, tamelijk weerzinwekkend. Maar helemaal aan het begin, naast 'Het Weitje', is een schilderclub. Ze zijn op die dinsdagavonden aan het schilderen, je kan een tentoonstelling bekijken. Dat willen we zien, Sneeuwuil twijfelt of ze contact met die club wil. Een erg enthousiaste vrouw schildert een valk, eerder schilderde ze al bijgaande rat (schilderij net geen meter breed!) Ze heeft spijt dat ze het schilderij van een adelaar niet meenam deze keer. De man die dit organiseert is er ook, er hangen van hem minstens 100 werken in zeer verschillende stijlen. De man geeft ook les, maar als je geen les neemt mag je toch wel een kattentekening exposeren. Leuk om te zien, maar Sneeuwuil twijfelt niet meer: deze club toch maar niet.
maandag 27 juli 2009, 23:12 lees reacties
De kamers boven hebben het veel genoemde click-marmoleum, de gang beneden ook. Het computerkamertje heeft een heel redelijke houten vloer, de originele vloerplanken waarmee dit huis geboren is. Alleen de woonkamer heeft nog niets nieuws. Daar ligt een parketvloer, een soort onderlaag met daarop een dun laagje eiken. Vijf jaar geleden, toen het huis leeg was, heb ik die vloer heel voorzichtig afgeschuurd en gelakt. Het zag er toen wel redelijk uit. Het keukengedeelte was na enig gebruik toch weer tamelijk versleten. Ik heb het toen nog voorzichtiger geschuurd en gelakt met de duurste lak die ik kon vinden.
We hebben vier stoelen, met samen zestien poten. Er zijn nu zestien slijtplekken in de vloer, het ziet er zeer armoedig uit. Ook vijf jaar geleden heb ik wat behang verwijderd en de muren geverfd. Heel mooi, maar er waren nog stukken muur met het oude behang. Meegeverfd, dus onopvallend. Tot Dromdrosje in ons leven kwam, die wist haarfijn het verschil tussen 'kale muur' en 'behang'. Al het behang waar ze bij kon heeft nu enorme krabsporen. In een verre hoek was de muur rood, de witte krabsporen waren wel erg duidelijk zichtbaar. Zonder behangflarden te verwijderen heb ik die hoek toen weer rood geverfd, als je niet te goed kijkt kan dat. Andere muren zijn geel, maar nu ook voorzien van witte krabsporen. Kortom, het begint hier steeds meer op een kraakpand te lijken.
Ik dacht er al een tijdje over, maar gisteravond kwam het er opeens uit. "Ik wil de oude vloer eruit slopen en hier ook van dat clickspul leggen." Probleem: acht katten die willen helpen. Ander probleem: de boekenkasten moet eventjes zweven. In theorie is het mogelijk dat Sneeuwuil zich met de katten terug trekt in Suikervlied, maar daar is geen internet. Er is wel de UPC-kabel, daar kan je wel iets mee op internet gebied. Maar de katten kunnen niet naar buiten, 's nachts moeten ze in die ene kamer, vrij ruim, maar toch. Eerst maar eens een nachtje slapen.
Vanmorgen. Sneeuwuil bedenkt een vloerkleed onder de tafel, zo groot dat het de slijtplekken bedekt. Marktplaats heeft aardige kleden, maar ze zijn te groot, te klein, of helemaal in Maastricht. We besluiten tot een excursie naar de Kwantum hallen.
Daar hebben ze in principe aardige karpetten, maar met toch wel iets teveel patronen. Daar dichtbij is de Harderwijkse kringloper, die heeft nauwelijks vloerkleden, maar de kassadame wil ons wel wijzen waar Leen Bakker is.
Leen Bakker, ik weet vaag dat die op het industrieterrein zit, en voorzover ik de kassadame kan volgen weet zij dat ook. We rijden richting industrieterrein maar daar is de infrastructuur zo grondig veranderd dat ALLES onherkenbaar is. Een beetje op mijn gevoel doorkruisen we het industrieterrein en vinden dan, je verwacht het niet meer, Leen Bakker. Die heeft het vloerkleed van de foto, best leuk, maar de maten?
Even een foto bij wijze van notitie. Na enig gepuzzel bedenken we dat het kleed met het goede patroon de verkeerde maat heeft. Er is een kleed met de goede maat maar dat heeft het verkeerde patroon...
Naar huis, nog eens meten, nee, het past echt niet. Nu wil Sneeuwuil naar Hendriks Kampeerwereld, ze denkt dat ze daar wel een klein vloerkleedje hebben, iets voor in een caravan. Lijkt me zeer onwaarschijnlijk, maar ik kom wel graag bij Hendriks. Erger is dat ze ook zelf wil rijden, haar nieuwe rijbewijs proberen. Ze kan het nog, we komen zonder schade bij Hendriks. Daar blijken ze zowaar iets heel geschikts te hebben, Bolon geheten. Heel dun, plastic, (we stellen ons bij elk tapijt voor hoe het zal reageren als Bereklauw er overheen kotst) mooie kleurtjes, niet duur. Hé, wacht even, een mail van Sneeuwuil, titel: koplampogen:
Nu de vloer opeens klaar is heb ik heel veel tijd over. Die kan ik mooi gebruiken om alle muren krabspoorvrij te maken!
zondag 26 juli 2009, 23:17 lees reacties
Als gevolg van Silvolde borrelt er nog meer uit mijn langetermijngeheugen: Wisch, Slangenburg, Peeske, Dinkel.
De Dinkel, dat is onzin, die is in Overijssel. Maar er was een vrij brede beek waar we in speelden. En bij Wisch had ik het beeld van Slangenburg in m'n kop. De duitse grens, je zou verwachten dat dat wel spannend was in '40-'45. Een bospad, een rood-witte slagboom waar geen beweging in te krijgen was, een bordje waaruit je kon opmaken dat dit de grens was, verder niks. Mijn eerste blik op het buitenland, het leek heel erg op Nederland.
Er werd tarwe gemaaid. Het zou leuker zijn voor deze tekst als dat met de zeis gebeurde, korenschoven enzo, maar het ging met een combine, ze waren best bij de tijd. Wij zochten tussen de stoppels naar korenaren die de machine gemorst had. Je kon tarwekorrels kauwen, lekker. Maar het eigenlijke doel was tarwe verzamelen, we namen een zakje mee naar huis, lieten dat in Schiedam malen, brood! (Zie Schiedam III)
We fietsten naar Montferland, langs het huis van de boswachter. Die liet net twee honden uit hun hok, de honden liepen mij omver, zomaar voor de grap, ze beten me niet. Maar ik was lichtelijk geschaafd, we mochten in het boswachtershuis waar ik gerepareerd werd. Ik ben nog steeds niet heel erg blij als ik op de fiets een hond tegenkom maar ze doen me nooit meer iets.
Schiedam-Terborg, het kan nog steeds per trein, wel drie keer overstappen. Van die hele reis herinner ik me niets, terwijl ik treinen best interessant vond (en vind).
De randen voor het schuurdak en een lijstje voor de Olletekening, twee lijstjes dus. Verder gebeurt er niets, wat een geluk dat ik zo'n ijzersterk geheugen heb...
zaterdag 25 juli 2009, 23:03 lees reacties
Een helder ogenblik vannacht: een smalspoorlijn met een wissel. Het afbuigende spoor gaat nergens heen. Nou niet allerlei symboliek daarachter zoeken: ik was écht wakker en ik weet waar die wissel was. Maar waarom herinner ik me hem nu, midden in de nacht?
Voor de oorlog gingen we in de vacantie naar Noordwijk, hotel de Poolstar. Na de oorlog gingen we naar Egmond, een woonhuis. Beide locaties a/Z.
Hoe weet ik dat, die 'a' in Poolstar? Ik neem aan dat ik nog niet kon lezen. De laatste keer dat we daar waren moest mijn vader een dagje naar de begrafenis van zijn vader, die datum kan ik opzoeken: 17 juni 1939, ik was vier. (9 aug. 1939 werd Koen geboren, maar dit terzijde. Ellen was anderhalf, nog terzijdener. Verklaart wel waarom mijn vader alleen ging.)
Het volgende jaar, 1940, toen was de oorlog net begonnen, geen moment om eens leuk naar het strand te gaan. Ik weet niet wanneer je helemaal niet meer naar het strand mocht, maar in 1941 was ik net 6 geworden, nog niet naar de lagere school, ik kon nog steeds geen 'e' van een 'a' onderscheiden. 1942 dan, toen mocht je echt niet meer de zee zien.
Na de oorlog, waarschijnlijk 1946, voor het eerst naar Egmond. Een woonhuis dat ik nog wel zou kunnen vinden. De oerbewoners zaten des zomers in een schuurtje achter hun huis. Dat heeft allemaal niks met die smalspoorlijn te maken, ik wil alleen de jaartallen zo goed mogelijk restaureren.
1942, '43, '44. In '44 was het oorlogsgeweld zo dichtbij dat we geen vacantietochten maakten, ik vermoed daarom dat we in '42 en '43 in Silvolde waren, vlak bij Terborg. We reisden per trein naar Terborg, de fietsen mee. We zullen wel per fiets van Terborg naar Silvolde gegaan zijn, in mijn herinnering een flinke tocht maar het is maar een paar kilometer. Nu eens even googelen: Willem Colenbrander, pensionhouder, landbouwer en varkenshandelaar aan de Ulftseweg. Die varkens herinner ik me niet, wel koeien. De koeien hadden in hun stal drinkbakken die met water gevuld werden als de koe met haar snuit tegen een klep duwde. Zeer interessant vond ik dat, heel modern in die tijd. En z'n zoon heette ook Wim, iets ouder dan ik. Met Wim ging ik voor het eerst naar een voetbalwedstrijd. (En voor het laatst.)
Met andere pensiongasten in de tuin. Iemand leest de oerbosbrand voor. Ik pik een kers van de boom: niet te vreten.
We fietsten veel, ik op mijn eigen fietsje, onze ouders met Ellen en Koen. Werd er soms een tandem gehuurd? Er was ook een stoomtram, maar daarvan herinner ik me alleen de smalspoorlijnen, lichtgrijs op dit kaartje. Zwarte is de 'echte' spoorlijn, dicht bij Terborg kruist de tram de trein. De tramlijn liep daar parallel aan de weg, westelijk ervan. Er was een overgang met spoorbomen, die zal er nog wel zijn. Net voor de overgang was in de tramlijn een wissel. Het afbuigende spoor eindigde in een droge sloot met erg veel bramen. De spoorbomen werden op afstand bediend, met van die dikke ijzerdraden. Ergens was vast wel een huisje voor de overwegwachter met veel hefbomen waarmee via die ijzerdraden van alles op afstand bewogen werd. Dat huisje heb ik niet gezien, was waarschijnlijk ergens bij station Terborg.
We zijn er, eindelijk. Als jongetje van zeven of acht (of vierenzeventig) vond ik dat prachtig. De wissel was namelijk aan de spoorbomen gekoppeld met een simpel direct te begrijpen mechanisme. Gingen de bomen dicht dan ging de wissel tegelijkertijd in de stand linksaf. Zou een trammachinist de gesloten spoorbomen negeren dan kwam hij met het hele trammetje in de sloot terecht. Een ramp, maar een veel kleinere ramp dan een ontmoeting met een trein...
vrijdag 24 juli 2009, 23:04 lees reacties
Woensdagavond, we bekijken een tekening die Sneeuwuil van Olle aan het maken is. 'Leuk, maar hij lijkt hier ouder' zeg ik. Daar is Sneeuwuil het mee eens, we kunnen niet zien waar dat nou precies in zit. Ze gebruikt een foto als voorbeeld, op die foto zie je een stukje 'kleine huisje', het fotomoment was dus minstens vijf jaar geleden.
De volgende dag heeft ze een zo'n dik mogelijk kruis door de tekening gezet. Zo dik, dat het niet uit te gummen is, ze besluit maar weer eens een poesje te tekenen, die zijn om de een of andere reden gemakkelijker. 'Dat kost dan 1,7 cent', zeg ik. Ze heeft net een nieuw schetsboek met gladder papier. Ze zegt: '17 cent'. Nou, ze kan misschien niet tekenen maar in elk geval wel rekenen, het schetsboek à 100 vel kostte €16,95...
Ik heb m'n randjes gedeeltelijk aan elkaar geschroefd en dat geheel geverfd. Dat was gistermiddag, veilig in de schuur. Vandaag is de zaak droog genoeg om op z'n uiteindelijke plaats aangebracht te worden: het schuurdak. Ook het dak zelf is droog genoeg, de weerradar denkt dat het wel even blijft. Ik schroef alles daar waar het moet, dan begint het toch licht te spetteren, zou de wind gedraaid zijn? Een buitje dat duidelijk richting Zeewolde ging besluit af te buigen richting Hanengewei. Ik wil nog iets met kit doen, dat gaat niet op nat hout.
Naar binnen, eens kijken hoe Sneeuwuil vordert. Ze vordert heel aardig, maar het is geen gemakkelijk poesje. Ook nu, met fout en goed naast elkaar is het moeilijk te zeggen wat nou precies het verschil is.
Er is nu al minstens een uur vrij veel zon, ik kan wel eens aan de randjes gaan voelen hoe droog ze zijn. Zodra ik op m'n trapje sta is er geflits en gerommel aan de horizon. Even naar de weerradar, ja, er komt nou zoveel aan dat we nat worden, zelfs als de wind 30° draait. Ik kan iets construeren met een dekzeil, ik kan ook wachten tot zondag. (Je mag hier op zondag werken, op voorwaarde dat niemand het ziet.)
Sneeuwuil wil weten van welke datum haar voorbeeldfoto is. Ik vind ergens 29-10-2003, november, klopt dat wel? Dan was het een buitengewoon warme november! Even verder zoeken in de archieven, 18-05-2003, dat lijkt er meer op, Olle is twee.
donderdag 23 juli 2009, 23:01 lees reacties
Gistermorgen, half zeven, aus einem Guß een logje. En dat terwijl er nog niks gebeurd was. Wel een logje over het verre verleden, zo ver dat het bijna tijdloos werd. En niet helemaal aus einem Guß, er moest ook wat gegoogeld worden.
Daarna gebeurde er toch nog van alles, ik besloot dat eerste logje te bewaren voor een dag dat er niets gebeurt. Een dag als vandaag?
Ik zaag, volgens plan, latten uit een tuinplank. Een lat van 45 mm. breed, dat gaat perfect met de cirkelzaag. Ik draai de plank om en zaag met dezelfde instelling van de cirkelzaag nog een lat. Wat overblijft is een derde lat. Ik had uit m'n hoofd 140 door 3 gedeeld, 45 mm. en dan hou je 5 mm. over voor de twee zaagsneden.
Tot mijn diepe droefheid is dat overblijvende latje maar 35 mm. Te smal, ziet er niet uit als ik dat gebruik. Heb ik nou niet goed gerekend of is die zaagsnede zo onbeschoft breed? Geen van de twee, mijn basisaanname was fout, de plank is maar 130 mm. breed...
Even wat anders, Lidl. Ik heb het al vaker over Maasdammer gehad, kaas, door Lidl als Maasdamer geschreven. Die was er een jaar of wat geleden opeens niet meer, kwam na een aantal weken terug in een andere verpakking: Maasdam, zonder de moeilijke keus m of mm. Nu is de Maasdam er niet. Er zijn wat Lidl meisjes doende bij de kaas, ik vraag ze of er geen Maasdam is. Het ene meisje kijkt mij aan alsof ik een oneerbaar voorstel doe, het andere meisje zegt: 'die was gisteren al grijs!' Grijze kaas, die hoef ik niet, maar ze voegt er aan toe dat de Maasdam grijs was op het computerschrem, dat betekent dat je hem niet kunt bestellen.
Dan maar naar Gall&Gall, een White Lion voor Sneeuwuil en een Bokma voor mezelf. Weer thuis, ik verwerk de twee latjes, het willen er maar geen drie worden. Nu komt er een serieuze regenbui, volgens de voorspelling tot kwart over twee. Daarna weer eens naar Gamma. Eens even zien, ik kan nog wat doorzeuren over hoe ik dat derde latje ga zagen maar eigenlijk heb ik wel genoeg tekst. Ik kan dat eerst genoemde logje nog wel een dagje bewaren.
Behoefte aan meer tekst? Hier een stukje van Henk Spaan waar ik het erg mee eens ben.
woensdag 22 juli 2009, 23:00 lees reacties
Toen Sneeuwuil dit artikel las, over een expositie, dacht ze: dat wil ik ook. Daarom vandaag een tocht naar de Croonenburgh. Een citaat uit het artikel:
En dat zien de bewoners van ‘Croonenburgh’ graag, weet de heer R.J. de Jong. Als kunstcoördinator van de serviceflat is hij de drijvende kracht achter deze expositie “Wij houden hier van begrijpelijke kunst”, vertelt hij. Van abstracte werken moeten de bewoners niet zo veel hebben, weet hij uit ervaring. “De mensen hier zijn kritisch, ze worden wel ouder maar niet altijd milder,” zegt hij daarover.
Het is niet meteen duidelijk hoe je in het gebouw komt. Een eerste stel deuren opent zich automatisch maar het tweede niet. Gelukkig loopt er een dame in de hal rond die ons niet al te verdacht vindt, ze drukt op een knop waardoor het tweede stel deuren open gaat. Ze wil ook wel even bellen naar meneer de Jong. Intussen bekijken wij de kunst, nou, begrijpelijk is het wel.
Meneer de Jong verschijnt, neemt ons mee naar een stukje tentoonstelling dat tijdelijk onzichtbaar is. Daar hangt nu een 40 jaar oude lap met opdruk. Die opdruk betreft de maanlanding, ontworpen door de toenmalige directeur van een Twentse textielfabriek, de man woont nu in de Croonenburgh. Daarna mogen we naar de recreatiezaal waar nog meer kunst hangt.
Hoewel de tentoonstelling in principe te zien is voor de hele wereld heb ik het sterke vermoeden dat wij de eerste bezoekers van buiten de flat zijn. En ook bij de flatbewoners is de belangstelling niet overweldigend. Meneer de Jong klinkt een beetje alsof hij ons voor een flat wil interesseren, er staan er op dit moment zo'n 20 leeg. Duur zijn ze niet maar je wordt er wel een beetje treurig van. (Ik bedoel mezelf, meneer de Jong wordt helemaal niet treurig.)
Ongeveer begin 2010 zou er ruimte voor kunst zijn, Sneeuwuil heeft dus tijd genoeg om nog wat te produceren. Meneer de Jong wil wel eens komen kijken, nader bericht volgt.
Nu de klusjesman. Heel ver terug is er sprake van een klusjesman die het dak van de schuur komt opfrissen. Het zou kunnen zijn dat hij te goeder trouw was, het is moeilijk te zien, het verschil tuusen al-dan-niet watervast multiplex. Als je dat gebruikt dan is het verschil na vijf jaar overduidelijk: niet alle randjes van het schuurdak zijn van watervast multiplex.
Ik peuter de oude randen er af voor zover ze er niet vanzelf afvallen. De klusjesman gebruikte veel roestvrij stalen schroeven, wat ik zeer prijzenswaardig vond. Een echte vakman, dacht ik, toen, heel lang geleden. Nu blijkt dat op een zeker moment het roestvrij staal op was, de schroeven die hij daarna ging gebruiken zijn nu zwaar verroest. Niet draaibaar meer, wel afbreekbaar. Past eigenlijk goed bij die verrotte randen.
Even naar Gamma, ik koop zo'n geïmpregneerde tuinplank, daar ga ik latten uit zagen. Dan verven, als de verf droog is vastschroeven met nu echt roestvrije schroeven, dan nog eens verven. Het ideale weer voor zo'n werkje.
dinsdag 21 juli 2009, 23:00 lees reacties
Sneeuwuil heeft haar rijbewijs! Rijbewijsje, bedoel ik, de afmeting van een pinpas. Ik heb al langer het vermoeden dat onze overheid krankzinnig is, nu weet ik het zeker. Ze stellen zware eisen aan de foto, die maken ze dan half zo groot en zwart-wit, zodat Sneeuwuil nauwelijks herkenbaar is. Maar ze mag weer rijden...
Naar Putten, daar is een brocantemarkt. Erg veel kopjes en schoteltjes, wat echt mooie dingen, toch wel redelijk wat apparaten. Een hoogbejaarde filmprojector, leuk, maar wat moet je er mee? Een mechanisch rekenmachientje, die beginnen echt zeldzaam te worden maar deze heb ik al. Geen episcoop en daar ging ik toch voor. Voor het woord 'brocante' in plaats van 'vlooien' moet je wel betalen, we besluiten nog maar even naar de Kringloper te gaan.
We moesten lang zoeken naar een parkeerplaats bij de b-markt, nu hebben we meer geluk, een parkeerplaats voor de deur! Geen leuke apparaatjes maar wel een lijst met ontspiegeld glas, een Helen MacInnes die ik nog niet ken voor €0,25 en nog iets. We hadden toch drie dingen, wat was dat derde nou? Peins, peins, ja, een niet-beschimmeld poezenmandje!
Nog even gewone boodschappen, weer thuis, lunch. Dan fietsen, de weerradar ziet nog niets aankomen, warm maar niet te warm, zo nu en dan wat druppels regen. Door het bos met een wijde bocht naar Garderen. Daar lijkt ook al een rommelmarkt aan de gang, naast de kerk, even kijken.
Niet alleen naast de kerk maar ook door de kerkgangers georganiseerd. Veel zelfgeprutste troep, veel plantaardigs. Ook veel boeken, drie kramen naast elkaar met alleen maar theologische werken! Ik wist niet dat er zoveel bestonden. Een jongen van een jaar of achtien staat heel serieus met de twee standhouders te praten over twee dikke boeken. Het gaat er over of de tekst in hedendaags nederlands is. Ik blijf niet lang genoeg wachten om te zien of de jongen de portemonnee trekt.
Een kraam met een enorme berg hoeden, precies de hoeden die we zondagmorgen langs ons raam zien bewegen. Zowel de verkoopsters als de bezoeksters hebben zonder uitzondering enkellange rokken, ik vrees dat ik hier niet naar episcopen hoef te zoeken. Episcopaat, da's geloof ik een ander geloof. Verder, in het bos is het goed uit te houden, op open vlaktes wat minder.
Thuis, er komt een onweer aan, de weerradar doet nogal enthousiast maar ons valt het tegen...
maandag 20 juli 2009, 23:02 lees reacties
Ik probeer de infraroodcamera op de katten. Ik heb 'm daarom op het terras gericht, waar zo nu en dan een kat langs komt. Voor ik het wist had ik 315 plaatjes. Eentje met een kat, twee van mezelf, de schuur in en de schuur uit, met, respectievelijk zonder, afval. De overige 312 plaatjes met een blaadje dat beweegt in de wind...
Notitie voor mezelf:
| 27 jan. | infrarode led's | € | 5,00 |
| 4 mei | inverter | € | 7,51 |
| 18 juni | CCFL | € | 13,79 |
| totaal | € | 26,30 |
Jullie weten toch dat Miranda twee Devon Rex nesten heeft? Zaterdag had ik het over die reeks van 2x13 toetsaanslagen, vandaag stuurde ze veertien foto's van het andere nest, dus 2x14 keer de toetsenreeks. Het is gelukt, zelfs zonder vergissingen. (Zonder vergissingen die ik zelf merkte, bedoel ik.) Nu is alles klaar en ik heb nog niks beleefd! Sneeuwuil stuurt me de straat op, met de camera. Ik loop wel leuk door Ermelo, mooi weer, maar er gebeurt niks. Ik kom langs de winkel van de staatsloten, "Hier heeft iemand €10.000 gewonnen!", daar wordt je ook al niet vrolijker van.
Al lopend denk ik over "Binnen de huid", van Voskuil. Ik begon er 24 juni aan, bijna een maand geleden, ik ben nog maar net over de helft. Een raar boek, toch voldoende fascinerend om door te lezen als je echt niets anders te doen hebt. Op vrijwel alle bladzijden trilt de schrijver van ingehouden woede. Wel met aardige variaties beschreven maar het feit van die woede zelf is nogal vreemd.
Er komen drie vrouwen in voor, Nicolien, Rosalie en Henriëtte. Soms worden N, R en H in één alinea genoemd, dan komen er twee alineas zonder namen en dan opeens: 'Ze lachte verlegen'. Uit de kontekst is niet op te maken wie 'Ze' is. Teruggaan in de tekst helpt niet, een stukje naar voren soms wel. Of raden: meestal is Nicolien verlegen. Wat zou ik eerder uit hebben, het boek of 2009?
zondag 19 juli 2009, 23:12 lees reacties
Mooi weer, flinke (onweers)buien met grote regelmaat. Het ideale weer om eindelijk die laptop met het zwarte scherm eens in elkaar te zetten. Ik meldde al twee keer mijn contacten met Hong Kong, de zo verworven onderdelen zaten al een tijdje in de laptop maar ik had 'm nog steeds niet zover in elkaar gezet dat een test mogelijk was.
Nu dan wel, en het werkt. Niet perfect, het scherm is mooi verlicht maar niet helemaal egaal, het is een beetje alsof de zon opkomt. De bruikbaarheid lijdt er niet onder, zeker niet voor het doel dat ik in gedachten had (het automatisch fotograferen van wilde zwijnen bij Suikervlied). Nu nog de juiste camerasoftware er op.
Weer onweer, volgens de weerradar is er daarna minstens een uur niks. Even naar buiten, ik ga de serviceflat Croonenburgh zoeken. Ik vind een groot flatgebouw, dat klopt, maar nergens is een bord met 'Croonenburgh'. Toch zal 't 'm wel zijn, ik ben blij dat ik daar niet hoef te wonen. Maar ergens in dat gebouw schijnt een schilderijententoonstelling te zijn, vandaag niet te zien. Sneeuwuil wil hem wel zien, vooral om te zien of ze haar kunst daar ook kan exposeren. Zou best kunnen dat de doelgroep nou net in die flat woont.
Weer thuis, even Google Maps, ja, de locatie van die flat klopt. Nu ga ik weer aan de laptop sleutelen.
Heel Veel Later: de laptop met de infrarood camera werkt. Maar het is een slechte tijd voor wilde zwijnen, er is allerlei eetbaars in het bos te vinden. Ik vrees dat ik tot de winter zal moeten wachten voor ze de tuin van Suikervlied weer gaan omwroeten...
zaterdag 18 juli 2009, 23:09 lees reacties
Zoals gewoonlijk, mail van Miranda, dertien nieuwe foto's voor haar website. Eerste werk, dertien verkleinde foto's maken, die moeten aanklikbaar worden zodat je de grote te zien krijgt. Als je de website goed georganiseerd hebt dan is dat heel eenvoudig werk. Miranda wil op iedere foto in een hoek de naam van de poes hebben, ook heel eenvoudig maar er is wel een lange reeks toetstikken voor nodig:
shift-C
enter
ctrl-T
nu moet ik de naam tikken
alt-O
ctrl-S
enter
J
spatie
Dat is helemaal niet moeilijk, een keer of vier. Bij de vijfde keer beginnen m'n gedachten af te dwalen, ik doe ongemerkt iets fout, met soms heel vreemde gevolgen. En het moet dus 2x13=26 keer! Na wat haperingen toch net op tijd klaar, Joke, Simon, Dries en Jules arriveren!
Ze zijn op vacantie geweest, in Italië, met een vouwcaravan. Op heen- en terugreis hadden ze slecht weer, en dan is het uitklappen en weer opvouwen van zo'n wagentje geen aangename taak. Daarom hebben ze na terugkeer de vouwcaravan meteen op Marktplaats gezet en met winst verkocht. Meteen daarna weer een onvouwbare caravan gekocht. Ze hadden het plan om die te gaan proberen in Stroe, wij wilden ze in Stroe bezoeken. Maar het weer is niet leuk genoeg, de caravantocht wordt uitgesteld maar J+S+D+J komen toch naar Ermelo.
Simon heeft z'n laptop meegenomen met daarop de vacantiefoto's. De laptop laat de foto's automatisch zien, erg mooi, ik schat 5 seconden per foto. Dat is 12 in de minuut, we kijken wel een uur, 12x60=720. Het voordeel van die ouderwetse dia's is dat een diafilm wat kost, vijf films is toch wel het maximum, 5x36=180...
Drie kijkt mee, speelt met de katten, speelt met speelgoed dat hij zich van een vorig bezoek herinnert. Jules speelt niet, kijkt wel met veel belangstelling naar de katten, zegt zelfs duidelijk verstaanbaar 'poes'. Verder zegt hij weinig maar hij lacht veel, het lijkt wel of hij alles leuk vindt.
Nu nog even het ultieme uitje in Ermelo, naar Action. (Ja, die is er in Amsterdam ook, twee keer zelfs, maar niet in Noord.) Dries heeft veel belangstelling voor piratenattributen, zijn vader schaft twee pistolen voor hem aan. (€1,29 of zoiets) Tijdens de terugweg vraagt Sneeuwuil aan Dries of hij weet wat piraten doen. "Ja, mensen doodmaken!" Weer thuis, wij mogen op de jongetjes passen, de ouders gaan even serieuze boodschappen doen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om Jules te leren lopen. Blote voetjes op de gewassen betontegels, maar hij maakt geen bezwaar. Dries bedreigt Okkie, die maakt ook geen bezwaar
Na 22 minuten zijn de ouders weer terug, net de periode die wij kunnen behappen. J+S+D+J gaan weer naar Amsterdam, alle Maine Coons komen weer tevoorschijn. Een leuk bezoek, al denken sommige katten daar anders over...
vrijdag 17 juli 2009, 23:01 lees reacties
Dat is leuk, een friend die mij een kaartje stuurt! Zo maar, niet jarig of zo! Maar van wie kan dat komen?
Als je niet klikt maar alleen maar wijst naar 'here' dan zie je linksonder de naam 'card.exe' verschijnen. (Nee, niet bij deze niet-werkende kopie!) Als je vervolgens Googelt op icq card.exe dan krijg je bijna 100.000 hits. De eerste is van Symantec, een zeer bekende virusbestrijder. De vierde hit betreft Cisco, lees! (Kort samengevat: klik nooit op iets wat van een onbekende 'friend' komt!)
Nou het weer. Het KNMI maakt me blij met een weeralarm maar er komt niks. Nou ja, om zes uur 'smorgens één donderslagje, dan met veel moeite 8 mm. regen. Daarna wordt het ook nog eens veel warmer dan voorspeld was. Het probleem is dat je dan de verkeerde kleren aantrekt. Andere kleren, dat is iets heel vreselijks, je moet de inhoud van je zakken verhuizen. Eigenlijk zou je van de 'verzameling zakinhoud' net zoveel identieke versies moeten hebben als broeken. En dat dan in waterdichte foudralen die tegen de wasmachine bestand zijn.
Erg veel wind, dat was wel goed voorspeld. Te warm en te wind om te fietsen, ik ga m'n lijstje met 'andere weblogs' maar eens opruimen. Er zijn er bij die weinig nieuws hebben maar die ik toch laat staan. De laatste drie, die kunnen wel weg, ik doe er wel weer twee anderen bij. Niet echt weblogs, wel interessant, kijk maar.
Het is echt weer om in een rustig hoekje te gaan zitten en een website te maken. Jammer dat Marc (die met die tante) niet reageert. Zal wel zes weken in Spanje zitten.
Even langs Super-Coop. In de gang hing de reclame van Sneeuwuil, zie dinsdag. Die was even later weer verdwenen, ze maakte daarom twee kleine kaartjes die beter in het Coop systeem passen. Gisteren opgehangen, vandaag weer verdwenen. Ik vermoed dat Sneeuwuil een grote liefhebber van haar werk heeft die nu gratis zijn huis volhamgt met haar kunst. "Dan maar geen opdrachten", zegt ze nu.
donderdag 16 juli 2009, 23:01 lees reacties
Ik mailde ene Marc uit Rotterdam over deze advertentie. Hij wil een website laten maken over een doje tante. Dat is voldoende intrigerend om te reageren. Het is niet helemaal zeker dat nu de grote geldstroom gaat beginnen...
Bij de spam: What career path do you see? Je kunt online een 'psychology degree' verwerven. Maar ik denk bij dat plaatje aan iets als 'Wolvenhouder', ik weet niet zeker of dat een beroep is. Of betekent het dat ik ongeschikt ben voor de studie psychologie? Er was een knop om op te klikken, dat heb ik maar niet gedaan. Ik hou het maar bij het career path dat ik al ingeslagen heb: websites maken.
Een ander career path: computers repareren. Mijn laptop wil niet netwerken, ik kan deze tekst niet tikken. Alles uitzetten en dan weer aan. Dat helpt, daar heb ik dus geen cursus voor nodig.
De meisjes komen, Sneeuwuil verstrekt konijnen. Ze verstrekt ook twee houten Ginseng doosjes die als konijnenhok moeten dienen. Ze wil tralies in het deksel, maar de meisjes willen een ruitje. Sneeuwuil zaagt een venster in de deksels, zaagt dan ook nog stukjes perspex. Jammer, de deksels zijn verwijderd voor de foto. En nou niet zeggen dat het gras niet op schaal is!
(We waren bang dat we Suikervlied zouden moeten aanbieden aan vader Pauli, die het huis uit moet. De meisjes delen mede dat hij woonruimte gevonden heeft. Een droomlocatie, tegenover Gamma! Maar wel met slechts één meisjesslaapkamer...)
woensdag 15 juli 2009, 23:00 lees reacties
Met wind mee over de dijk vanuit Nijkerk. Windsnelheid 29 km/uur. Zware fietstocht heen, vanzelf terug geblazen. Het allerzwaarste is dat er niets te melden is, behalve dan dat het nogal waait.
dinsdag 14 juli 2009, 23:12 lees reacties
We verwachtten Jolanda en Fabio, gisteren al, maar ze stelde het bezoek een dag uit. We verwachten J+F daarom vandaag, maar ze stelt het bezoek nu voor onbepaalde tijd uit. Telefonisch contact, Franco is door z'n rug. Ik vang iets op over badkamertegels, bouwactiviteiten, daar weet ik alles van. Van de rug die je daarvan krijgt, bedoel ik.
Naar de gemeente, vervuld van bange voorgevoelens. Je moet voor het aanvragen van een rijbewijs een geldig legitimatiebewijs hebben. Ons enige legitimatiebewijs is het rijbewijs, geldige paspoorten hebben we al jaren niet meer. Sneeuwuils rijbewijs is al bijna een maand verlopen, we zien een vicieuze bui al hangen.
Dat valt enorm mee. Wachttijd een paar seconden, de ambtenares slikt zowel de brief van het CBR als de foto als het oude rijbewijs voor zoete koek. Wel nog even zoiets als €40 betalen en dan, over een week...
Mooi weer, mooie tijd om nog wat blauwe bessen te plukken. Tot onze schrik is de bessenkweker erg streng geworden:
We worden naar hetzelfde veld gestuurd waar we twee weken geleden een overvloedige oogst plukten. Vooral de vorige week was geen goed bessenweer en dat is te merken. Er zijn veel plukkers en weinig rijpe bessen. Even zien of er geen camerabewaking is, dan laten we een erg onrijpe bes vallen en consumeren een van de weinige rijpe. We zijn gauw klaar.
De kweker moet proberen vast te stellen hoeveel procent van de bessen er niet in de emmer komt, en dat in de prijs verwerken. Zo'n bord is nogal afschrikwekkend, ik hoef er nooit meer heen. Ze zullen nu wel gauw failliet gaan.
Nog steeds mooi weer, een rondje fietsen door bos en hei. Dat heb ik al zo vaak beschreven, sla deze alinea maar over. Ik zoek nog even naar de zandhagedis, voor de zoveelste keer geen zandhagedis. Bijna thuis, een loodgrijze lucht maar geen regen. Helemaal thuis, de regenradar ziet de bui niet. Terecht, de bui drijft over zonder een druppel, er is weer zon. Interessant, hoe weet zo'n radar nou of een enorme wolk al dan niet gaat lekken?
Avond, ik wil nog even naar de kruidenier. Die heeft een gang met een prikbord. Sneeuwuil heeft een reclameplaat gemaakt die ze daar wil ophangen:
Als we weer eens naar de dierenarts moeten dan komt er daar ook een. Sneeuwuil is heel handig met de computer, ze ziet kans om vijf plaatjes samen op één vel te krijgen, met begeleidende tekst. De afdruk is groter dan dit schermplaatje, daar is de tekst goed leesbaar. Belangrijkste: het kost €50,00 om je kat te laten tekenen.
maandag 13 juli 2009, 23:00 lees reacties
Eindelijk, een brief van het CBR, Sneeuwuil mag een rijbewijs! Volgende probleem: de pasfoto. Je heb er maar één nodig, maar die moet aan een groot aantal eisen voldoen. Recht van voren, kop niet naar voren of naar achteren buigen, dat zijn nog de makkelijke punten. Lachen mag niet, een 'neutrale blik' willen ze. Helderheid en contrast, dat is te doen. Maar een lichtgrijze, lichtblauwe of witte egale achtergrond zonder schaduwen, daar moeten we een studio voor bouwen.
We besluiten tot Foto Peter, die heeft apparatuur die precies weet hoe dat moet. Maar één foto kan niet, je krijgt er vier en dan ook nog een iets grotere, dat alles voor €11. Voor dat geld had ik genoemde studio niet kunnen improviseren. Nou de gemeente nog, maar die doen het alleen 's morgens. Als de gemeente klaar is heeft Sneeuwuil precies een maand geen rijbewijs gehad. Goed dat ze geen taxichauffeur geworden is.
Onze nieuwe tv heeft een grote platvoet, een ellips die een beetje buiten de kast uitsteekt. Ik had aldoor al het plan daar iets beters voor te bedenken maar door die episcoop kwam het er niet van. Omdat de episcoop wacht op een lens heb ik nu tijd. Ik ben wel een uur aan het meten hoe het precies moet worden, daarna zaag ik ijzer en hout ZONDER ME 1 KEER TE VERGISSEN! De tv zit nu precies zo in de kast als ik bedoelde, zo hoog mogelijk.
Hoog is belangrijk: de poezen gaan er graag voor zitten en zo kan je toch nog een klein stukje beeld zien. (Het ontwerp van de kast is uit de tijd dat we nog geen poezen hadden...)
zondag 12 juli 2009, 23:05 lees reacties
De lens van mijn dromen: brandpuntafstand ongeveer 333 mm., diameter 125 mm. Die lens heeft Sneeuwuil, zonder dat ze het weet. Ze heeft ooit mijn loeplamp ingepikt, in die lamp zit zo'n lens. Ik leen hem even uit de lamp, plankje met gat van 125 mm, test. Niet slecht, nu nog wat plankjes om het leklicht te verminderen.
Sneeuwuil belt de familie Pauli, ze wil de tekening laten keuren. Gerlinda is alleen thuis, ze komt met twee lijsten. De ene leeg, de andere met de oerfoto. Sneeuwuil sneed een passe-partout, de binnenmaat bepaald door de tekening. De buitenmaat werd bepaald door de maat van het karton dat ze toevallig over had. Dat blijkt op de millimeter in de lege lijst te passen, als dat Gods hand niet is...
Ze heeft de tekening gescand, ze maakt ook wat fotokopieen voor andere familieleden. Gratis, zo wordt je nooit rijk, Sneeuwuil!
Dan heeft Gerlinda nog een mededeling. We gaan er even voor zitten: Gerlinda en Willem gaan uit elkaar. Marleen reageerde met "dan heb ik twee kamers", maar Yvonne was in paniek. De kinderen weten het al een paar weken, maar ze lieten hier niets merken. Het feitelijke vertrek van Willem wacht op het vinden van woonruimte.
Merkwaardig is dat we allebei geschokt zijn. Sneeuwuil denkt dat ze haar eigen verlatingsangst projecteert, voor mezelf kan ik geen goede reden bedenken. Nu maar weer eens een plankje plakken aan de episcoop.
De episcoop is klaar. Je krijgt een helder genoeg beeld met voldoende vergroting met bovengenoemde lens. Maar dat beeld is erg onscherp. Ja, je kunt met mijn constructie scherpstellen, maar het allerscherpste is onvoldoende.
Conclusie: ik moet een betere lens zien te krijgen. Ik ga de loeplamp weer in elkaar zetten, ik blijf zoeken naar een lens...
zaterdag 11 juli 2009, 23:14 lees reacties
Donderdag meldde ik de aankoop van een gordijn. Dat gordijn beviel zo goed dat we er vrijdag nog een kochten, twee keer zo groot maar ook voor €12,50. Bij het ophangen bleek dat grote gordijn ook nog eens erg dik, opengeschoven bedekte het nog een groot stuk raam. Vandaag: nieuwe gordijrail. Goed meten wat de dagstand van de gordijnen moet worden, de rail moet 330 centimeter lang zijn.
Naar Gamma, de gordijnrail + steunen kost meer dan de gordijnen. Maar ik krijg wel een kraslot, zo eentje waarmee je veel later een Honda wint.
Gepruts met steunen, rail hangt, gordijnen hangen. Dan blijkt dat ze niet helemaal sluiten, er blijft een kier van wel 15 centimeter, ze zijn niet zo enorm als we dachten. Eindstop verplaatsen, stukje rail afzagen, zo krijg je de dag wel om.
De halve dag dan. Sneeuwuil tekent, ik ga fietsen, het is plotseling mooi weer geworden. Al fietsend denk ik over episcopen. De lens die ik nu heb is wel goed van sterkte, maar hij zou best twee keer zo groot mogen zijn om wat meer licht te krijgen. En het geprojecteerde beeld is maar voor de helft goed scherp, ik snap nog niet hoe dat komt. Fietsend kom je daar niet achter.
Weer thuis, Sneeuwuil heeft de tekening klaar, ze ook een foutloze passe-partout gemaakt:
vrijdag 10 juli 2009, 22:55 lees reacties
Dit is meneer Pauli, de overgrootvader van de meisjes. Die foto zal zo'n vijftig jaar oud zijn, autokenners (een Dafje?) kunnen die schatting misschien verbeteren. Er hangt een vergroting in Huize Pauli, maar ze willen een tekening, zonder storende achtergrond. Ze willen er dik geld voor betalen ook nog.
Sneeuwuil wil wel. Een probleem is dat de foto op een belangrijk detail zeer onscherp is. Opa maakt een snelle handbeweging, krijgt daardoor een vaag handje en een nog vager stuk gereedschap. Sneeuwuil denkt een hoefkrabber, we bekijken plaatjes van hoefkrabbers op het www, zou kunnen. Opeens zie ik dat het wel eens een klauwhamer zou kunnen zijn. De plaatjes hier zijn via de scanner gemaakt, als ik nou die 'hamer' eens extra veel contrast geef? Nee, dat maakt het niet duidelijker.
Een foto van m'n eigen hand met m'n eigen hamer, uitgeknipt en over opa heen geplakt. Nou ik het nog eens bekijk, die hamer is iets te groot, maar het lijkt toch wel aardig. Dat mijn arm iets te dun is, dat heb ik niet meegekloond. Een hamer met een houten steel en een iets kleinere klauw, zoiets moet nog ergens zijn. Bij het gereedschap in Suikervlied misschien?
Sneeuwuil belt met Willem, het kleinkind van deze opa, de vader van de meisjes. Willem denkt ook hoevenkrabber maar na de suggestie klauwhamer denkt hij klauwhamer. Sneeuwuil begint aan de tekening. Mooi, inkomsten, toch iets te eten aan het eind van de maand!
Sneeuwuil heeft gewonnen met haar loten. Niet helemaal genoeg om Wilhelminalaan 23 te kunnen kopen, maar toch mooi €5,00 op beide loten!
donderdag 9 juli 2009, 23:09 lees reacties
We gaan naar Putten, allereerst de Kringloper. Sneeuwuil wil een gordijn, ik wil een lens. Er is een 6x6 vergroter, zonder lens. Maar ik weet hoe die dingen in elkaar zitten, binnenin hoort een hele grote dikke lens. Die zit er ook, maar hij heeft een heel korte brandpuntsafstand. Het is wel een leuk stuk glas, goed bruikbaar als presse-papier. Toch maar niet. Een dik boek, de Morse Omnibus voor €1,00, nee, te dik.
Sneeuwuil vind een begeerd gordijn, voor niet minder dan €25. Na intern overleg besluit de Kringloopstaf dat het €12,50 kost. Verkocht.
Winkel ernaast, bloemen. Winkel straat verder, Action, witte lijsten? Geen witte lijsten. Sneeuwuil koopt ondergoed, ik koop een scartverloopplug om de dvd-speler aan de nieuwe tv aan te sluiten. Ruim €1 en nog vergulde contacten ook. Maar vergrootglazen, nooit van gehoord.
Winkel drie straten verder, Sneeuwuil naar AH, ik naar Hema. Vergrootglazen, nooit van gehoord.
Tenslotte de scharrelslager, die heeft de bestelling nog niet klaar, toch krijgen we een plakje worst.
Allemaal niet zo spannend, maar het vraagt wel veel tijd. Ik filosofeer over de slagersknecht. Die was onlangs 25 jaar in dienst bij de scharrelslager. Hij werkt in een gekoelde ruimte zonder ramen. De hele dag is hij bezig met vlees. Om zich heen ziet hij machines, vlees en heel veel grijze tegels. Soms mag hij een doos met het een of ander naar de winkel brengen, daarna moet hij gauw weer terug in die grijze ruimte. En dat al 25 jaar, na dat jubileum nog eens 25 jaar...
Thuis. Ik sluit de dvd-speler aan, werkt. Wat niet werkt is één bepaalde instelling van de tv. Je kunt kiezen tussen 'dynamisch' en 'standaard'. In het eerste geval krijg je iets te overdreven kleuren, we willen 'standaard'. Probleem: als je de tv uit en weer aan zet dan doet hij weer dynamisch. Ik lees de gebruiksaanwijzing en dat doe je niet voor je plezier. Bovendien staat er niet in wat je moet doen om vanzelf 'standaard' te krijgen. Ik gok dat een algehele 'reset' misschien werkt, en ja. Dat betekent wel dat je van alles opnieuw moet instellen. Ook dat lukt. Prutsen met episcopen is leuker dan prutsen met tv's.
woensdag 8 juli 2009, 23:29 lees reacties
Ik heb een doosje met lenzen en spiegeltjes, over van vorige experimenten. Ik stop de lens waar het gisteren over ging in het doosje en kom dan een andere lens tegen. Dezelfde diameter maar een veel langere brandpuntsafstand. Even in het plankje plakken en proberen, ja, nu wil de episcoop wel vergroten. Zo ongeveer twee keer, dat is lang niet genoeg, maar we zijn op de goede weg. Als ik eerder in dat doosje gekeken had dan had ik nu die €2,00 nog!
Sneeuwuil wil nu een andere tv. Bij het spul wat we nu hebben kan je niet naar het ene kijken en tegelijk het andere opnemen. Ze blijkt een dikke spaarpot te hebben, waaruit je een nieuwe tv kunt betalen. We meten de ruimte in de kast, gaan dan met de rolmaat naar S&F. Er is een actie gaande, je krijgt allerlei inruilkortingen. Bij een apparaat met de gewenste afmetingen krijg je €120 korting. De tv die we onlangs kochten kostte maar €17,50, we maken dus winst.
We gingen zonder oude tv op pad, maar men gelooft wel dat we die nog komen brengen. Naar huis, even kijken of het nieuwe ding echt in de kast past, dan met de oude weer naar S&F. Terug even langs Wilhelminalaan 23. Sneeuwuil heeft twee staatsloten, bij haar verjaardag gekregen. Ik wil dat ze 11 juli a.s. dat huis koopt, maar ze denkt dat het verder van AH is dan wat we nu hebben. Even meten, helaas, ze heeft gelijk, 900 tegen 500 meter. Dan blijven we maar zitten waar we zitten.
Thuis. De nieuwe tv heeft enorm veel instellingen, we maken z'n kleuren wat rustiger, we doorgronden teletekst, prachtig allemaal. Op de oude tv zag je aldoor Michael Jackson, daar heeft deze nieuwe veel minder last van.
dinsdag 7 juli 2009, 23:07 lees reacties
Fittingen, spaarlampen, triplex, dat heb ik allemaal. Nu moet ik nog een lens hebben, voor de episcoop. Het Kruidvat heeft wel eens vergrootglazen, maar nu niet. De Kringloper dan. Daar heb ik ze ook wel eens gezien, vergrootglazen, maar alweer, nu niet.
Wat ze wel hebben is een zoomlens, ze hebben er zelfs vier, allemaal €2,00. Zo'n ding is een samenstelsel van lenzen, goed mogelijk dat eentje uit die verzameling bruikbaar is. Wat ze ook hebben is een gloednieuwe verstekzaagmachine, met zo'n blad als ik vorige week kocht, voor €15, dat is nog €0,95 minder dan ik voor dat blad betaalde...
Thuis. Ik maak een triplex doos, als die klaar is maak ik er nog een, ietsje groter. De een moet in de ander kunnen schuiven. Denk er verder niet over na, ik maak wel een foto als het klaar is.
Nu probeer ik de lens te demonteren. Het binnenwerk zit vast met ontzettend kleine schroefjes en het is niet de bedoeling dat je die los draait. Ik heb een passend schroevendraaiertje maar daar springen de brokken af bij gebruik. Dan maar de grove methode: de ijzerzaag er in.
De voorste lens lijkt ok. De lijm van m'n eerste doos moet drogen, tijd voor een siësta.
(Ik wil opeens een rode stippellijn maken, zo simpel mogelijk. Wie dit ziet via Internet Explorer ziet een redelijke stippellijn. Met andere browsers ziet het er nogal vreemd uit. Ik weet wel een oplossing, maar eigenlijk kunnen die rare stippels me niks schelen)
Verder met lijmen. De ene doos is klaar als de lijm droog is, de tweede moet daaromheen kunnen schuiven, voor het scherpstellen. Eerst maar eens een plat plankje maken met de lens er in, voor een proefopstelling. Ho, ik wil ook nog naar Suikervlied, volgens de weerradar kan dat. We hadden al een bui van 11 mm. maar nu is er even zon. Sneeuwuil roept me na: "op de lage tafel!"
Gelukt, droog heen en weer. Doel van de trip: 'Onweer' daar neerleggen. Volgende week komen Jolanda en Fabio, eens zien of Fabio tot de doelgroep behoort! Intussen is de lijm gedroogd, de proefopstelling kan van start. Ik heb zo gauw geen plaatje, ik zet m'n kleine schaafje op de plaats waar ik het plaatje gedacht had. Lampen aan, een vel wit papier als scherm. Om de boel scherp te krijgen moet ik het papier tamelijk dicht bij de lens houden. Dan zie je een heel mooi schaafje, maar nog kleiner dan het in werkelijkheid al is. Ik heb dus een verkleiner gemaakt, terwijl een vergroter de bedoeling is. Ik moet een lens met een wat langere brandpuntsafstand hebben. Die van een diaprojector? Kost ook bijna niks bij de Kringloper...
maandag 6 juli 2009, 22:59 lees reacties
We wandelen naar Bruna, Trekpleister of toch maar Etos en dan naar Feenstra J, 0341-553524. Sneeuwuil heeft gehoord van de Tracer, ze wilde Feenstra daarover bellen maar ze kan z'n naam niet onthouden. Ze vraagt het mij, maar ik kan ook die naam niet onthouden. Maar we kunnen hem (nog) wel vinden.
De tracer is een episcoop. Sneeuwuil wil daarmee kattenfoto's projecteren op een schilderdoek. Dan hoeft ze alleen alles maar in te kleuren en ze heeft een schilderij. Het ding kost bij webwinkels €58 tot €116, precies hetzelfde ding. We willen het wel eens zien...
Feenstra heeft 'm niet, maar hij weet precies wat we bedoelen. Hij weet ook dat een reservelamp moeilijk te krijgen is, USA fitting? En dat die lamp heel erg warm wordt en dat het projectiebeeld nogal lichtzwak is. (Nou niet reageren dat er ook beamers bestaan. Dat weet ik, maar Sneeuwuil hoeft dat niet te weten.)
Een episcoop is een tamelijk simpel apparaat. Als ik nou es twee spaarlampen neem, en een spiegel (die heb ik toch nog over) en een lens, ja, dat ga ik proberen. Twee 11 watt spaarlampen, bij Action kosten die €1,69 per stuk. Een lens, een tamelijk groot vergrootglas? Als het niks wordt is het toch leuk om het eens te proberen.
Sneeuwuil heeft 'Onder de huid' van Voskuil uit, nu mag ik. Ze heeft inmiddels 'Onweer' van Anna Woltz ook uit, is zeer enthousiast. We zijn het er over eens dat Woltz leuker is dan deze Voskuil. Ik ben niet zonder moeite tot bladzij 93 gekomen in V. Het is goed dat we deze V. niet eerder kenden, anders waren we nooit aan 'Het Bureau' begonnen. En dan hadden we wèl iets gemist. We zien al uit naar de volgende W!
zondag 5 juli 2009, 23:10 lees reacties
I&A krijgen een nieuw bed, ze willen het oude in Suikervlied zetten. Een bed van 220x180, erg lang, maar dat is Auke ook. Goed plan, maar past dat bed in de Suikerslaapkamer? Even naar Suikervlied met de rolmaat.
Kamer linksboven, 250 breed,
(250-180)/2=35 cm. gangpaadjes naast het bed. Houdt niet over maar het kan.
Verder heb ik de opdracht een zakje fruit&groentechips te fotograferen. 108 gram voor €1,95 als ik het goed zie. Niet voor niks, maar zijn ze eetbaar?
Om Suikervlied heen is het blinkend schoon, ik vermoed dat Iris het terras geveegd heeft. Ze vertelde dat ze de fontein schoonmaakte maar dat het pompje wel zoemde maar niet pompte. Een bekend probleem, het pompje heeft een filter aan de zuigkant maar niet aan de perskant. Logisch, zou je zeggen, maar daardoor kan er wel rommel in vallen als het pompje niet aan staat.
Het filter bereik je door een deel van de behuizing weg te schuiven. Omdat het pompje vol micro-prut zit lukt dat niet met de blote hand, voorzichtig wrikken met de schroevendraaier dus. Dan zie je dat het waaiertje inderdaad geblokkeerd wordt. Even spoelen, alles OK.
Terug, een stukje hei. De weervoorspellers dreigen met onweer maar daar is nog niets van te zien. Ik rij over een smal paadje, dat wordt versperd door een groep stilstaande mountainbikers. Echte bikers, met valhelmen en echte fietskleding. Het blijken twee groepen te zijn: de eerste groep, drie man, blijft staan, de andere groep, ook drie man, gaat verder. Eentje van groep 1 heeft een lekke band. Daar stond toch wel voor minsten €4000 aan fietsjes maar allemaal zonder plakspullen.
Ik wordt staande gehouden, ze hebben geluk, ik heb wèl plakspul! Ik heb lang geleden m'n fietstas verhuisd van de vorige fiets naar deze zonder naar de inhoud van de tas te kijken. Ik moet even zoeken, maar dan vind ik een Simson blikje, met wonder-boven-wonder niet helemaal ingedroogde solutie. De band wordt geplakt, nu moet hij nog opgepompt worden. Het blijkt dat men ook niet over een pompje beschikt.
Een pompje, dat heb ik ook. Helaas, dat is geschikt voor 'gewone' ventielen en voor autoventielen maar niet voor die dunne raceventielen die deze band heeft. Er nadert nog een groepje van twee bikers, samen wel €2400 waard, en die hebben zowaar een pompje, eentje met een manometer! Ze moeten even zoeken hoe je het pompje los krijgt van de fiets, dat lukt, dit pompje kan echt alle ventielen aan! Negen man om een band te plakken, niet slecht...
Thuis, lichte paniek. Sneeuwuil was gisteren doof aan één oor, dat wist ze te verhelpen met de juiste soort druppels. Vandaag is ze doof aan twee oren, de druppels helpen niet. Het spinnen van de poes is onhoorbaar terwijl die dat toch heel hard kan. Ze heeft de site voor plotsdoven gevonden en daar wordt je niet vrolijk van. In Ermelo is er op medisch gebied weinig te beleven op zondag. In Ermelo is helemaal niets te beleven op zondag, zelfs geen gebedsgenezer. We besluiten naar de spoedeisende hulp in Harderwijk te gaan.
Het St. Jansdal, dat kunnen we goed vinden, daarbinnen moet je het hele pand doorkruisen om bij de SEH te komen. (Ja, zo heet dat echt, SEH.) Later blijkt dat ik de hele parkeerplaats had moeten doorkruisen, dan kom je vanzelf bij een openstaande deur.
Binnen loopt men met krukken of men is een kind. Behalve het personeel dan, dat stopt Sneeuwuil in de computer, daarna moeten we een uur wachten. In de wachtkamer, Sneeuwuil leest een werk uit de bouquetreeks, ik het blad Green.2. Na dat uur mogen we naar een wel aardig mannetje, dat schijnt de dokter te zijn. Hij stelt heel snel de diagnose oorsmeer. Hij wil de oren wel even uitspuiten, kan eerst geen spuit vinden en dan geen bakje om onder je oor te houden, het is duidelijk niet 'zijn' kamer. Als hij alles gevonden heeft is het linkeroor snel gespoten, Sneeuwuil hoort een ziekenauto! Bij het rechteroor dreigt hij het bakje te vergeten maar Sneeuwuil niet. Alles loopt goed af, de oren zijn weer als nieuw.
Terug in de auto toont Sneeuwuil dat ze haar lectuur gepikt heeft. Dat maakt de €2,20 voor het parkeren weer een beetje goed...
zaterdag 4 juli 2009, 22:58 lees reacties
Een bijzondere gebeurtenis: we maken samen een boswandeling. Sneeuwuil eist beuken, we gaan naar de Grieteweg, even voorbij de Toverberg. Daar zijn zeer fraaie, oude, beuken. Ook wat sparren, een enkel berkje of eikje, dat mag als het er niet te veel zijn. Bosbessen zijn er ook, maar dat is erg behelpen vergeleken met de blauwe bessen. Sneeuwuil schat dat je hoogstens een ons per uur kunt oogsten en die oogst is dan nog zuur ook. Verder erg mooi allemaal en van die 16000000 Nederlanders zien we er niet één.
Weer thuis, weer uit om een brief te posten. Even bij de molen kijken, die draait elke zaterdag. Draaide, moet ik zeggen want hij mag niet meer. De molen is heel mooi gerestaureerd, nu gaan ze er naast iets bouwen, een replica van wat er vroeger stond. (Daar moet het streekmuseum of zoiets in komen.) Ze zijn begonnen met het graven van een bouwput, naar schatting zeven meter diep en minder dan een meter van de molen. Het ziet er uit alsof de molen zo in die put kan donderen.
Ze hebben wel de zandgrond geïnjecteerd met plastic. Dat heb ik ergens anders ook al eens gezien, daar was het een groot succes. Hier is het tot op heden ook een succes, maar ze zijn toch bang dat draaien teveel trilling veroorzaakt. Hier lijkt me sprake van een regiefout. Als ze nou eerst eens die put gemaakt hadden en daarin alle geplande fundamenten en daarna de restauratie van de molen? Ik zou wel heel graag de foto maken van de molen op het moment dat die in de put valt...
Alweer thuis, Iris komt. Ze bespreekt met Sneeuwuil wat ze het leukst vond van de show, het gaat over een gewaad waar ik geen herinnering aan heb. Sneeuwuil vond de jongen in zwembroek maar niks maar Iris vond de jongen wel wat hebben. Klopt wel, maar het was toch geen jongensshow? Iris gaat weer, Haagwaarts.
Later, nog eens de show, nu op tv-Gelderland. Onze bank is wat zachter, de muziek is dat ook en het is minder warm. Je mist wel een beetje sfeer.
vrijdag 3 juli 2009, 23:14 lees reacties
Alleen voor Leonard:
Hier is nog een verstekzagenwinkel. Dit is een groothandel, vandaar het prijsverschil. Maar wat is nou het verschil tussen de 'Perfect 3' en de 'Dual'? Behalve dat de Dual bijna drie keer zo duur is, ze hadden 'm beter 'Triplo' kunnen noemen. Overigens, de 'Exact 1' lijkt me fijn als je doosjes wilt maken. Hoewel, echte mensen doen dat met zwaluwstaarten. Dit vind ik nog gekker, qua prijs dan...
Te warm voor veel acties buiten de deur. We lopen naar AH, de Stationsstraat is vol warme walm, voor het eerst sinds jaren ben ik blij dat ik binnen ben bij AH. Weer thuis, aan de voet van de airco, ga ik nou eindelijk die laptop blij maken met de Chinese onderdelen.
Ha, een regenbui. En de meisjes, met hun moeder en nog een onbekend meisje. Omdat we gisteren in Arnhem waren komen ze nu inplaats van op de vaste donderdag. Men gaat poezen tekenen, ik ga verder met de laptop. Niet zo handig om zo lang over de reparatie te doen, ik ben inmiddels vergeten hoe alles in elkaar zat. Dat blijkt toch maar op één manier te kunnen.
Avond, die regen, dat waren maar drie druppels. We hadden nooit uit Elburg weg moeten gaan, daar viel 73 millimeter! Iris is nu bij de modeshow, die slaapt vannacht in Suikervlied. Daar is een klein noodtoestandje: nog maar twee koffiepads. Erger nog, pads van een zeer slappe soort. Opeens goed fietsweer, ik ga er even heen met verse pads. Nu gaan we het hele huis poetsen, we verwachten Iris morgen...
donderdag 2 juli 2009, 23:21 lees reacties
Een paar jaar geleden was Sneeuwuil in een hal en ik in een kerk. De Rijnhal in Arnhem, een kattenshow. De kerk was de Eusebiuskerk, eveneens in Arnhem, een computerbeurs. Nu gaan we samen naar de Eusebiuskerk, we rijden via Otterlo naar Arnhem, we parkeren in een fraaie parkeergarage bij het station, ongeveer een kilometer van de kerk. Zo'n 45 jaar geleden kwam ik ongeveer wekelijks in het Vesta gebouw, dat is het enige gebouw dat na al die tijd nog precies hetzelfde is. We lopen heel langzaam door de Arnhemse binnenstad, komen tenslotte bij de kerk. 45 jaar geleden was de kerk net gerestaureerd, nu staat 'ie weer in de steigers. We zijn niet de enige bezoekers.
Op de warmste dag sinds de uitvinding van de thermometer sluiten wij achteraan bij deze rij, samen met de zus van Jean-Marc. Wij herkenden die zus niet, zij herkende Sneeuwuil aan haar stem. In de kerk begint, als we allemaal binnen zijn, een modeshow.
 |
We zijn altijd al enorm trendgevoelig en modebewust geweest, een modeshow, die willen we niet missen. Vooral niet als daar door Lisa geproduceerde mode te zien is, haar eindexamen werk. Een regelende dame ziet ons hulpeloos om ons heen kijken, ze zet ons op twee van die gereserveerde plaatsen, de show kan beginnen. Eerst krijgen we werk van de eerste, tweede en derde jaars te zien. Mensen met iets er omheen, niet echt practische gewaden maar wel leuk om in een show te zien. Dat 'iets er omheen' is niet altijd textiel, soms lijkt het veel op plastic plaat. Soms is alles grijs, soms is het zeer veelkleurig. Ik vind het allemaal wel interessant, maar dat meisje aan de overkant denkt daar anders over. Die mevrouw ernaast heeft het er ook een beetje moeilijk mee. Na deze drie onderdelen krijgen we werk van de eindexaminandi. Dat zijn er negentien, Lisa is de tiende. We weten niet of je ook mee mag doen als je niet geslaagd bent, er zijn er wel bij die we minstens aan een herexamen zouden willen onderwerpen. Er zijn er ook bij die tegelijkertijd origineel en niet krankzinnig zijn, voor zover wij dat kunnen vaststellen. We zijn heel tevreden met het werk van Lisa, foto's zie hieronder. |
Lezertjes die omroep Gelderland kunnen zien: zaterdag 4 juli vanaf 18:15. Na de show treffen we Anja op een terras in gezelschap van nog wat mensen die wij vaag en de andere lezertjes helemaal niet kennen. Niet lang, dit gezelschap gaat een volgende aflevering van de show bekijken. Wij lopen terug, even naar binnen bij Tiger, leuker dan Action en nog airco ook!
woensdag 1 juli 2009, 23:21 lees reacties
We gaan weer naar Action, nu helemaal in Putten. Action heeft spiegels in een ovale lijst, Sneeuwuil wil die lijst. De lijsten zijn wit of nogal verschillende kleuren donkerbruin. In Ermelo was gisteren nog maar één witte, vandaar Putten. Ook daar is maar één witte, dan ook maar twee donkerbruine.
Terug naar Ermelo, even kijken of Action aldaar nieuwe spiegels heeft. Nee, maar een Actiondame wil ze wel bestellen, ze weet niet wat er dan komt, wit of bruin, maar als er wit bij is dan houdt ze die vast voor Sneeuwuil.
Het ovaal is niet helemaal regelmatig, geen x2/a2+y2/b2=1. Waarschijnlijk met de hand gemaakt, en al die pracht voor €6,99. En dan hou ik nog de eigenlijke spiegel van 30x45 over, straks dus vijf van die spiegels. Wat zal ik daar nou eens mee doen?
Je ziet aan het plaatje dat het tegennatuurlijk is om met een muis een poes te tekenen. De gele achtergrond kennen jullie al: marmoleum 'Van Gogh'.
Nog eens even over verstekzaagmachines. Ik heb het ding als plaatje links, al heel lang. Hij kost nu €23,50. Het grootste verschil met de machine rechts is dat de laatste €125,10 kost. Dit ding lijkt heel erg veel op de mijne, hij kost wel iets meer. Meer zelfs dan plaatje rechts, maar wat is het verschil nou precies?
Aanleiding was het bezoek aan een winkel waar iets dergelijks stond voor ongeveer €99, ik kon daarbij geen fundamenteel verschil ontdekken met dat wat ik heb. Ik heb aan mijn machine bijgesteld wat er bij te stellen was, niet zo heel veel. Dan kom ik er achter dat het zaagblad zelve scheef zaagt, ik ga een nieuw blad kopen. Zeg nou niet dat scheef zagen juist de bedoeling is, want scheef ten opzichte van de brede zijde van een latje is dat niet. En dat doet 'ie. Door een wonderlijk toeval is de enige serieuze ijzerwinkel in de wijde omtrek hier vlak om de hoek. Een heel mooi blad, zo te zien goed symmetrisch gezet, wel €15,95.
Op mijn wandeling kom ik langs een aantal lantarenpalen. Die dragen elk twee luidsprekers, voor het opvrolijken van de Ronde van Ermelo hedenavond. Ik hoor zachte muziek, ik geloof mijn gespitste oren niet. Het blijkt dat ik ondanks het spitsen toch een lettertje miste.
Het is wel erg warm in de schuur, toch maar even het nieuwe blad in de zaag zetten. Ik zaag een proeflat: perfect! Dan is er tijd voor teletekst:
Als ze nou die wielstellen ook maar verbreden...
nog even naar juni?
