Ja maar ik droom eigenlijk van mensen die woedend tegen elkaar op gaan bieden op mijn poesjes. En dat doen ze natuurlijk pas als de voorstelling (en dat is dus nog iets anders dan de uitvoering,) zo onweerstaanbaar is dat katminnaars er de zinnen bij verliezen.
En dat laatste lukt alleen als je dagen de tijd hebt om die ene prachtfoto te schieten. Dat moet dus thuis. Schieten op je eigen katten. Portretten in opdracht, dat laat ik dan grootmoedig over aan die harde werkers op tentoonstellingen. Misschien hebben die wel écht geld nodig, e/o stalen zenuwen.

Eigenlijk denk ik, dat mensen niet zo gauw een portret van een wildvreemde kat kopen. Wat ze dolgraag willen, is een portret van hun eigen kat, gemaakt naar een foto natuurlijk. Op mijn geliefde kippenforum was vorig jaar een tekenares actief die portretten maakte van de honden van forumbezoekers, en de voortgang van zo'n portret nog in foto's vastlegde ook. Het was erg goed, en het liep storm. Misschien beginnen met het prikbord van de dierenwinkel i.p.v. het anonieme Marktplaats?

Al lang denk ik dat het me heerlijk rustig lijkt om dement te zijn. Zulke dingen moet je natuurlijk zachtjes zeggen, maar intussen voeg ik daar sinds kort ook binnensmonds "en kleurenblind" aan toe. Want hoe blij ik ook ben met het positieve commentaar op m'n schilderkunst, ik raak na ieder nieuw schilderijtje telkens zo aan de migraine (en ik heb nog maar drie poesjes voltooid!) dat ik nu noodgedwongen maar eens overstap op zwart/wit.
Dus nee, ook geen wollige pastel, Iris, dat was een wensdroom die ik even tegen Frank heb bemompeld, maar waar ik natuurlijk niks mee opschiet. Al die kleuren, en iedere vierkante milimeter een beetje anders, het is teveel en eigenlijk niet te behappen voor een mens met zwakke zenuwen.
Gezegend dus de paar moderne mensen die zwart/wit "juist mooi" vinden. Hopelijk komen die ook regelmatig op Marktplaats en zijn ze goed bij kas. Maar een akelei in zwart/wit? Ellen, dat zal de bedoeling niet zijn he?

Ik zie nu pas Sneeuwuils klacht over de hoogte van Hong Kong. Inderdaad is veel (maar niet alles) daar erg hoog. Duizelingwekkend, mogen we wel zeggen. Maar Bali dan, daar hebben ze manshoge bladeren!

Wat een lief poesje op dat schilderijtje! Haar achtergrond is ook goed gelukt. Het idee om eerst lijstjes te kopen en daar dan kunstwerken bij te vervaardigen spreekt mij enorm aan. Ik had het zelf bedacht kunnen hebben. En pastel, leuk! Daar worden die poezen vast nog wolliger van.

Heel mooi, Sneeuwuil, je kan het nog! Als je je werk op Internet gaat aanbieden waarschuw je ons wel, hè, dan kunnen we mee bieden. Ik ben wel in de markt voor een bloem, een akelei b.v.

Gisteren merkte ik niets van een verstoord log, maar nu zie ik het kunstje van Sneeuwuil niet

Iris en Auke, heel mooi, de foto's van Hongkong

Hongkong is wel erg hoog zeg! Het leukste vond ik eigenlijk dat meisje in dat witte truitje. En het vergetarische maaltje, ja dat ook. En gelukkig op de laatste foto toch waarempel ook wat groene blaadjes Nou eens wat lage, groene Bali-foto's, voor je laagbijdegrondse moeder?

Bedoel je het ING-gebouw aan de zuidas (de Schaats) of het zandkasteel in zuid-oost? Beiden vind ik mooi, het kasteel heb ik wel eens bezocht, het is er heel aangenaam. Wat ik van ING haat (behalve hun beleid) is de kleur oranje. Postbankklanten schijnen het 'eigen ontwerp' van hun pasje niet kwijt te raken, dus als het goed is staat straks op mijn ING-pasje een Cyprotische rotskust. Hopelijk onttrekt die het oranje grotendeels aan het oog.
Een kar met loonzakjes herinner ik me van mijn begintijd bij Het Vrije Volk. Als je dagdienst had moest je naar een loket, maar in de nachtdienst kwam de kar langs. Je kon je geld dan ook overdag al gaan halen en veel leerling-journalisten deden dat. Ze verdienden ruim 200 gulden per maand. In de laatste week van de maand waren er oudere journalisten die boterhammen meenamen voor de leerlingen

Trouwens, wat een intrigerend verhaal over Martha en Magda. Is het op ware gebeurtenissen gebaseerd? En ga je nog meer verhalen schrijven?

Het zijn wel geen wilde zwijnen, maar hier zijn een paar foto's van Hong Kong.

http://www.flickr.com/photos/-/sets/72157614261514431/

Ik was dus ook op Bali, die foto's volgen nog. Je moet het niet tegen de Balinezen vertellen, maar als ik moest kiezen waar ik moest wonen, dan koos ik zonder aarzelen Hong Kong. Wat een levendige stad!

A propos Toverberg, in het vakantieboek van Jonathan Franzen (2006), "De onbehaaglijkheidsfactor", bij Bijleveld 6 euro in de uitverkoop, komt die berg nadrukkelijk voor in het hoofdstuk waarin hij Duitse taal- en letterkunde studeert. Daar lees ik dat der Zauberberg in feite de venusheuvel van Clawdia "hete poes" Chauchat is, met wie de dappere Hans Castorp een wilde Walpurgisnacht. Zeker niet goed opgelet toen ik het boek ergens aan het eind van mijn Luxemburgse jaren in een groot aantal snel opeenvolgende lange late-avondsessies tot me nam.

Je eigen archief is nog niet toegankelijk, zodat ik niet beschaamd hoef te constateren dat jij je lezers indertijd al op deze site wees. Zelf laat je dit discreet in het midden

Het prachtige kamertje doet onmiddellijk sterk denken aan F's kamer in de JTlaan, die waar de soldeerbout altijd aanstond: dezelfde intens compacte, functionele duikbootsfeer in vooroorlogse bruinen en grijzen. Een soort tijdcapsule.
Over Hans Abbing: ergens op zijn wel wat chaotische site is sprake van een 'partly self-constructed slid camera'.

Ik vind dat panorama heel goed werken, er is zoveel te zien dat je niet let op niet-kloppende dingetjes.
Als jongeman had Hans Abbing schoon genoeg van zijn hele familie, uitgezonderd onze moeder, die hij wel eens kwam bezoeken toen ze in de Veerstraat woonde. "U bent de enige van de familie met wie ik kan praten, tante Zus," zei hij een keer. Hij is homo en zijn vader kon dat niet verkroppen. Maar toen diezelfde vader later een herseninfarct kreeg was het Hans die hem met eindeloos geduld weer leerde lezen.
Hanneke Groenteman verwijst vandaag naar deze intrigerende site

Wisten jullie dat het maken van buitenissige foto's met liefst zelf gebouwde camera's in de familie zit? Omdat de NRC zijn nieuwe boek recenseert, keek ik op de website www.hansabbing.nl van deze zoon van Piet-Groningen. Onder veel meer maakt hij (in opdracht!) panoramafoto's van maximaal 300 lieden. Heel leuk.

Mooi verhaal, Frank!

Nu je zo fijn aan het knutselen bent voor de wilde zwijnen, wil ik je toch even de vuile sokken van Herman Koch laten zien. Misschien kan jullie kattenkamer ook in zo'n optische bol vereeuwigd worden.

Rik

Herman Koch - NRCboeken.nl

Meer auto's + meer 30-kilometerzones = meer doden in 30- kilometerzones. Maar je zou inderdaad willen weten hoeveel doden het per hoeveel auto's per kilometer 30-kilometerzone zijn en waren.

Overigens vind ik de verklaring wel plausibel. Wij hebben ook van die bordjes in onze straat. Na het passeren van zo'n bordje kun je makkelijk tachtig voordat je weer moet gaan remmen, omdat er geen drempel of niks te bekennen is. Dus ik denk dat het wel degelijk te maken heeft met hoe die straatjes erbij liggen.

Rik

In Apeldoorn woont een oud vrouwtje die nog stopwol heeft.Misschien iets voor jullie? Welke kleur had sneeuwuil gewenst?
Inderdaad bestaat het artikel stopwol in de reguliere winkels niet meer dus ik wil het binnenkort wel even aanreiken?

http://www.tctrading.nl/nederland/index.php?main_page=product_info&cPath=42_43&products_id=341&zen id=08669eef7fed2e1902cc1bd812ed6eeb

Je kan ze ook bestellen? :)

Op de foto die Frank er vandaag bij zette zie je weliswaar weer die roerende situatie van Froukje met Dromdrosje, haar liefde van het eerste uur. Maar met dit verschil dat dat witte pootje van Drosje nu overduidelijk zegt : "ga jij nou maar liever weer eens een beetje opzij". En vlak na die foto sloop Drosje dan ook zelf weg. Het was toch niet zo recht op en neer kortom, deze kattenliefde. Niks om op te bouwen.

Wij Carmiggelt-citeerders zeggen nogal eens: 'En wat deed meneer de Koeiekop in Londen?' Iris??

Ermelo, hier Hong Kong. Het is hier heel erg raar. Ook kleurrijk en nooit saai. De mensen hier slapen nooit en wij dientengevolge ook niet. Dus als ik een beetje onsamenhangend klink, komt het daardoor.

Ik heb tot nu toe één kat gezien. Hij (of zij) liep door een park te struinen en zag er goed uit. Verder zo nu en dan een klein hondje.

Ik mag dan een verwende Westerling wezen, alle rijkdom en glanzende kooppaleizen die je hier ziet vind ik best intimiderend. Een meter verder zie je dan weer de meest smoezelige flats die je je voor kunt stellen. Heel verwarrend allemaal.

Helaas nog geen zelfgemaakte foto's maar we zijn wel op deze boot geweest.

Speciaal voor mijn familie: Dit is neef Guido, de nieuwe favoriet van trouweloze mannengek Dweiltje.

Frank, Dat je geen kramp in je kaken krijgt van het ernaar kijken alleen al!