ga naar september

vrijdag 29 augustus 2014, 17:45 lees reacties

Hoe heet zo'n ding nou? Lastig dat je niet kunt Googelen tijdens het fietsen. (Er schijnen mensen te zijn die dat wel kunnen, maar zo'n dure telefoon heb ik niet.) Ik weet het bijna, ergens niet zo heel diep in mijn onderbewustzijn zit het...

De Lelijke Jonge Zwaantjes

Eerder deze week, in de buurt van Nijkerk. De Kringloper aldaar heeft het boek 'Angelas Ashes', dat wist ik al en dat boek heb ik ook al. Ik zoek het tweede deel, met de merkwaardige titel 'Tis'. Ze hebben het niet, als ze het wel hadden zou het maar €0,20 kosten. Iets meer dan 100 meter verder, de andere Kringloper, heeft het ook niet.

Woensdag was dat, volgens de datum van de foto. Als al die schuren en die hooibalen er niet waren had je hier een prachtfoto van het Putter Stoomgemaal. En bovendien de zwanenfamilie, met Vader Zwaan er bij.

Nu, twee dagen later, ik fiets naar Elspeet. Daar is Snuffelhal de Ruiter. Een enorme hoeveelheid spullen, duidelijk geen kringloopwinkel. Ik vind een doos vol met van die eerder genoemde dingen. Zo'n ding dat ze bij een operatie gebruiken om een ader dicht te knijpen, een soort tangetje dat iets vast kan houden. Er zijn twee maten, allemaal roestvrij staal, ze lijken gloednieuw.

Ik wil er wel eentje, als de prijs meevalt zelfs wel twee. Handig bij het opereren van apparaten. Meneer de Ruiter zegt dat het een heel oud schaartje is, dat ze vroeger in kapsalons gebruikten, hij wil er €4,00 voor hebben. Ik zeg dat het een operatiepincet is (ik kan nog steeds niet op de vakterm komen!) en dat één euro me de juiste prijs lijkt. Volgens de Ruiter is alleen het ijzer al meer waard. Een andere koper heeft zojuist een enorm hertengewei aangeschaft voor €200. Zijn maat mompelt 'keizersnee' bij het horen van operatiepincet, daar reageert gelukkig niemand op. Ik zie af van de koop, ik doe het tenslotte al 79 jaar zonder operatiepincet.

Thuis, Google. Ja hoor, even zoeken, Kocher:

en deze kost maar €4.25...

dinsdag 19 augustus 2014, 09:18 lees reacties

Vroeg in de morgen word ik wakker met een beeld van de Warande in Schiedam. Rest van een droom, ik weet het niet. In mijn herinnering is de Warande een straat met een zandpad in het midden, met daarop een dubbele rij bomen. In het bijzonder zie ik de schuilkelder voor me die midden op dat zandpad geconstrueerd was. (Streetview maakt er een grasstrook van, zonder schuilkelder maar met de dubbele rij bomen.)

Ik ken de Warande omdat daar mijn kleuterklas was. Voor de oorlog, dus zonder schuilkelder, waar die nou weer vandaan komt? Ik probeer me de naam van de kleuterjuf te herinneren, lukt niet.

Later. Ik heb het heel druk met een computerprogramma. Ik schreef het, lang geleden, in de ene programmeertaal (C), wil het nu in een andere (Javascript) herschrijven. Vraag me niet wat het nut van deze actie is maar ik ben er uren mee bezig.

Nog later, naar dierenarts Koen, drie dieren krijgen hun jaarlijkse prik. Koen vertelt over de dieren die hij heeft: katten, honden, schapen, duiven, kalkoenen en kippen. Het gevogelte loopt/vliegt vrij rond. Een kip was verdwenen maar kwam drie weken later terug uit het bos met een reeks kuikentjes. Als er teveel hanen zijn dan eet Koen die op.

Nog veel later. Een opvallend zwarte voorbijganger. Allochtonen, die zijn tamelijk zeldzaam in Ermelo. Dan bedenken we dat het waarschijnlijk het pleegkind (inmiddels volwassen) van buurvrouw Wil is. Ik probeer me zijn naam te herinneren en dan komt daar opeens de naam van de kleuterjuf!

Google kan haar vinden in een beroepengids van Schiedam uit 1950. Streetview laat het huis zien, dat klopt heel aardig met mijn herinnering. Dan bedenk ik dat ik pas in september 1941 oud genoeg was voor het Lager Onderwijs, ik zou dus best de constructie van de schuilkelder hebben kunnen waarnemen tijdens de dagelijkse wandeling van en naar het schooltje. Ik herinner me nu ook het plakwerk dat ik onder leiding van juffrouw Comender maakte. Rondjes op een witte ondergrond, het sierde later de cel waarin de bezetter mijn vader plaatste. Begin van de oorlog, er was nog papier, er was nog Gluton en je werd nog wel eens vrij gelaten als de bezetter dacht dat je buiten de cel misschien nuttiger was dan daarbinnen.

Toen hij er uit kwam had hij dit boekje in zijn bagage, gekregen van zijn moeder. De double entendre heb ik pas veel later begrepen. Hij had ook puzzeltjes, geknipt uit giro enveloppen. Z'n werk in de gevangenis was het plakken van giro enveloppen...


donderdag 14 augustus 2014, 17:36 lees reacties

Ik heb een oeroude bureaustoel. Hij staat op een kruis, zo ongeveer als een kerstboom, maar dan een kruis van hoogwaardig staal. Ik prutste daar vier zwenkwielen onder om toch een beetje mee te gaan met de moderne tijd. Om die zwenkwielen te monteren maakte ik iets met ijzer. Dat ijzer heeft de gewoonte in mijn hielen te bijten als ik iets te spontaan van de ene computer naar de andere rij.

Het kamertje waar ik die stoeltochten maak is klein, het kastje wat daar staat heeft ook zwenkwielen zodat ik het makkelijk kan verplaatsen als het in de weg staat of als ik het juist als tafeltje wil gebruiken. Die zwenkwielen komen van Action. Zo, 'op de hand' voelen ze heel goed aan, ze draaien èn ze zwenken heel goed. Onder het kastje tonen ze hun ware aard: stug en veel gekreun als je ze eens vraagt wat te doen. Ik wil daarom betere zwenkwielen en ik wil niet meer door mijn stoel gebeten worden.

Albert Heijn heeft vier mooie zwenkwielen voor maar vijftig cent maar die zijn wat lastig te monteren. Ik besluit daarom een bezoek aan de Kringloper (in het pand waar vroeger Albert Heijn zat) te brengen. Daar zijn een tiental bureaustoelen, de meeste rijden nog slechter dan mijn kastje. Na veel geprobeer vind ik een erg mooie, die dan ook €9,50 kost. Sneeuwuil wil er ook een, ze kiest een wat bescheidener model, goed rijdend maar niet geprijsd. De dame aan de kassa bepaalt de prijs voor het tweetal op €12,50. Omdat elke stoel vijf wielen heeft is dat maar €1,25 per wiel, nog goedkoper dan Action!

Thuis. Ik haal de goede wielen onder m'n oude stoel vandaan, verwissel ze voor die onder het kastje. Weg met de Action wielen, weg met de oude stoel. Alles rijdt nu uitstekend, niets bijt in mijn hielen.

Onze 'Ja/Nee' sticker bij de brievenbus doet het. De firma Ikea stuurt een dik boek 'aan de bewoners van Hanengewei 33', daar kan de sticker niet tegenop. Mooi, kan ik zien wat bureaustoelen kosten. (17,95+24,95+29,95+39,95+39,95+49,95+59,95+59,95+59,95+69,95+79,95+79,95+79,95+99,95+
119+119+129+139+149+149+149+199+219+249+299)/25=108,45. Ikeaboek -> oud papier, dat zal ze leren ongevraagd dure boeken te sturen.

Zou ik bijna het bijschrift bij de foto vergeten. Sneeuwuil heeft allerlei contacten via het Internet, ze hoeft het pand niet te verlaten om te weten wat er in de wereld gebeurt. Gisteren kreeg ze de mededeling: 'de hei bloeit'. Ik kon dat niet bevestigen want ik had een fietstocht door het boerenland gemaakt, zo ongeveer tussen Putten, Nijkerk en Voorthuizen. Vandaag leek het geen fietsweer maar later op de dag vond de regenradar het wel een goed idee, een fietstochtje. Over de hei, dus.

maandag 4 augustus 2014, 09:09 lees reacties

Een Stille Tocht, daar hou ik heel erg veel van, maar niet met te veel deelnemers. Het aantal 1 heeft mijn voorkeur, zo'n tocht maak ik bijna dagelijks. Vandaag, 08:00 ben ik bij de garage (Hordijk, linksonder op het kaartje), het autootje wil z'n jaarlijkse keuring+onderhoudsbeurt hebben. Om 08:08 ben ik in de Holtropstraat op weg naar huis, een stil tochtje.

Het perceel tussen de Van Oordtstraat, de Holtropstraat en de Kerklaan grenst aan drie zijden aan de openbare weg. Die openbare weg is voorzien van openbaar trottoir, ik loop (een gelukkig toeval) op het trottoir aan de zuidzijde van de Holtropstraat. Voornoemd perceel wordt aan de zijde van de Kerklaan verlaten door een vrouw. Ze is in de vijftig, ze schrijdt langzaam over het trottoir dat haar perceel begrenst. In haar rechterhand heeft ze een bladblazer. Die bladblazer wordt bekrachtigd door een benzinemotortje dat ze met een handige draagtoestand op haar rug gemonteerd heeft. Ik blijf even kijken, ja, ze gaat helemaal de hoek om naar de Van Oordtstraat! Op het trottoir liggen wel vijf blaadjes, misschien wel zes want op Zondag zal ze niet geblazen hebben.

Ik loop verder, door de aanzwellende pestherrie hoor ik dat ze op de terugweg is, mijn stille tocht kan ik wel vergeten. Ik kijk om, ja, ze blaast het hele trottoir voor een tweede keer. Voor echte waanzin heb je het wereldnieuws helemaal niet nodig.

nog even naar juli?