En nog wat: het is natuurlijk een van de betere stukjes van Simon C., met die vlekkeloze pointe, waarvan je als kind al dacht: het kan niet maar hij doet het toch: 'Maar het stond er al in.' De buurman dubbel te kakken gezet.
Het jezelf betrappen op citaten van dode meesters is verder een aardige hobby. Bij de aanblik afgelopen weekend van de Ermelose vrouwen dacht ik telkens 'Lijnen het Been' en Dorus kwam hier vorige week ook al om de hoek komieken.
Het lijkt me dat het tijd is voor een lijstje van dit soort oorwurmen; zinnen die je vooral te onpas te binnen schieten. Ik zal beginnen:
'Kan het zijn, dat de lier die sinds lang niet meer ruiste...'
Maar dan denk ik telkens weer 'ruisde'. En dan komt vanzelf: 'En Pierre, wat hebben ze gewonnen!'
Lastig hoor; associaties.
Rik
Ik denk dan altijd aan deze Willem:
En deze zag ik nog over het hoofd. Nee hoor: niks mis mee met mijn geheugen is er.
"je zal je lieve Fritsje bedoelen met zijn rong rang ril rong."
Bij mij triggert rong rang de herinnering aan het beeld: dat hij en z'n vrouw met gespitste oren op de kast zitten.
Ik vind 'Je zal je lieve neefje bedoelen met zijn ring rang rong' een mooie samenvatting van 'En je mooie broertje met zijn lila dasjes...' en 'Rong rang rilla'. Het geheugen werkt niet helemaal meer zoals het hoort (Hoe hoort het eigenlijk?) maar het kwam in deze vorm als een onderzeeër naar boven. Mijn schatplichtigheid aan Simon C. (want zo schrijf je namen tegenwoordig) liet ik even achterwege om te kijken hoe het was met ons collectieve geheugen.
Niet mis.
Rik
'Iedereen' kent rong rang rilla, maar Sneeuwuil wist bijna de integrale tekst te citeren. Maar die heeft wel erg veel geoefend, met Carmiggelt onthouden.
Leuk, om die Kronkel prompt te krijgen voorgeschoteld. Ik was vergeten dat de koeienkop in datzelfde stukje voorkwam.
Er vallen mij nog meer citaten in, maar de bijbehorende stukjes zal ik zelf opzoeken. Gelukkig heb ik ook een redelijke collectie Carmiggelts. Marten Toonder wordt naar mijn gevoel lichtelijk overschat, maar dat Carmiggelt niet meer zoveel gelezen wordt vind ik een misstand, het zou me niet verbazen als er nog eens een revival komt.
De citaten die mij invielen: "In dat bakje heb ik laatst gebraakt, hè mam?" zei hij innig. (C. kreeg in dat bakje vla geserveerd). En: "Je hebt er zuigers onder," wist de vrouw (over politieagenten). "Ik kan mijn broer niet uit de box krijgen." (meisje dat van C. haar broer aan de telefoon moet roepen). Afgezien van de zuigers zijn dit geen citaten die je vaak kunt gebruiken, daarvan moeten er ook meer zijn.
Je kunt Carmiggelt nog niet bij Gutenberg vinden, dat zou het leven veel makkelijker maken.
Of Rik door Carmiggelt beïnvloed was? Nou nee, het is meer zo dat mijn kinderen al die citaten min of meer met de moedermelk hebben ingekregen, en bijgevolg ook bij iedereen volledig bekend veronderstellen. Ten dele terecht, zoals blijkt uit de reactie van Ellen. Ik liep zoëven zonder moeite lijnrecht naar het betreffende Carmiggeltbundeltje, zodat Frank nu het volledige verhaal even kan scannen, voor jullie meerdere gerief. Het is wel zeer de moeite waard.
Ping pong, bladzijde 10. Gescand, OCR gedaan, gecorrigeerd. Helemaal perfect zal 't niet zijn...
Carmiggelt heeft eens een Kronkel gewijd aan het ongemak van een niet goed verstaanbare burenruzie. Zijn vrouw en hij hoorden niet veel meer dan rong, rang, rilla. "Je mist de helft," zei zijn vrouw kwaad. Tenslotte klommen ze op een kast, waar de akoestiek beter was.
Is Riks 'ring rang rong' toe te schrijven aan de invloed van Carmiggelt of klinken half verstaanbare gesprekken echt zo? En wat deed meneer de koeienkop in Londen? (Nog een Carmiggelt-fragment dat wij vroeger graag gebruikten)
De buren klinken Veluws, wat lijkt op Hardenberg en omgevings. Als Rik Veluwse buren heeft dan is hij door Carmiggelt geïnspireerd. In welke streek klinken buren als 'rong rang rilla' en waar als 'ring rang rong'?
Ja, dat is hinderlijk; ruzies die je niet kunt volgen. 'Je zal je lieve neefje bedoelen met zijn ring-rang-rong.' Aan de andere kant kan ik me nog glashelder herinneren hoe ik tijdens de allereerste keer dat Olle uit logeren was de buurvrouw luid en duidelijk hoorde sterven, compleet met ach en wee.
Het gevoel van oneerlijkheid dat ons overvalt als we onvoldoende inzicht krijgen in de sores van een ander is trouwens universeel. Tom Waits zingt in een lied over een buurman: 'What is he doing in there? We've got a right to know.'
En zo is het maar net.
Rik
Vandaag is de buurvrouw op stap. De buurman is nooit meer dezelfde geworden sinds hij enkele jaren geleden van een ladder viel. Hij heeft daarom een begeleidster, kind? kleinkind?
Gelukkig gaan de gespreksfragmenten over het weer, daar missen we niet veel aan.
Een klap met een tang valt in het niet bij de ramp waaraan Olle zondag ontsnapt is. De week ervoor heeft hij nog gespeeld in de straat waar dit nieuwsbericht zich afspeelt, vermoedelijk op de bedoelde binnenplaats...
Door Nico Schapendonk
Vijf mensen raakten dermate gewond dat ze tegengif kregen ingespoten in het ziekenhuis. Tientallen anderen liepen eveneens bijensteken op.
Een jongen van twaalf, Besir, had een hele zwerm op zijn hoofd. Zijn vader Ramon zat ook helemaal onder, maar hij had de tegenwoordigheid van geest om een T-shirt over zijn zoontje heen te gooien. „Achteraf hoorde ik dat dit Besir zijn leven gered heeft. Je wilt je kind helpen, maar je kunt niks. Niks jaagt die beesten weg. Tien kan ik wegwuiven, maar een paar duizend bijen, daar doe je niets tegen.“
Even na tienen ontsnapten in de Scheldestraat twee agressieve bijenzwermen aan de greep van hun imker en gingen jacht maken op op de omwonenden.
Vlak daarvoor had imker Rob Verkooijen net een cursus honingmaken afgerond op een binnenterrein aan de Verbeetenstraat. Hij had zijn zes cursisten van de Bijenhoudersbond, kring De Baronie geleerd hoe ze honing van de raten van drie bijenvolken moesten halen. Daar is het waarschijnlijk fout gegaan, vermoedt Verkooijen. „Normaal vinden bijen het honing afhalen al niet zo prettig, maar door de warmte en de geluiden uit de omgeving zijn twee bijenvolken waarschijnlijk gestresst geraakt en zijn ze hun territorium gaan verdedigen. Dat is ongeveer vijftig meter in de omtrek. Alles wat zich binnen dat gebied bevindt wordt aangevallen“, aldus de bijenhouder.
Het moet een zeer ongelukkige samenloop van stress en overlast zijn geweest, zegt de onthutste Verkooijen. In de zestien jaar dat hij imker is, heeft hij nog nooit zoiets meegemaakt, zegt hij.
Sinds twee jaar geeft hij cursussen op het terrein aan de Verbeetenstraat, dat grenst aan de Scheldestraat.
Op het moment dat de bijen op drift raakten was net een groep kinderen en hun ouders aan het spelen op een veldje, achter de schutting waar zich de korven bevonden.
„De bijen kwamen recht op ons af... Een hele wolk, en snél. Ik hoorde alleen maar zoemen, zoemen. Het waren er zo veel... Ik hoorde kinderen gillen: ‘allemaal bijen, allemaal bijen’. Verschrikkelijk“, vertelt Jannie Hoekstra, wier driejarige zoontje Adje diverse malen is gestoken.
„Een buurvrouw kleedde zich op straat helemaal uit en rende bij de buren binnen om onder de koude douche te springen“, vertelt Miranda Braat. Ook haar achtjarige dochter Denise kreeg steken te verwerken.
„We wisten niet waar we het zoeken moesten“, vertelt Ramon Ramadanoski. „Mensen schreeuwden: ‘Help me! Ik zit onder de bijen... Ik zag mijn kind met zijn armen op zijn hoofd. Op zo’n moment word je gek“, zegt de Bredanaar, wiens rug bijna helemaal rood ziet van de bijensteken.
Intussen vragen de bewoners van de Scheldestraat zich af hoe het zo ver is kunnen komen. „Zo’n imker hoort toch niet thuis in een woonwijk. Je zet hier toch ook geen vuurwerkopslag weg? En zijn hier niet eens bloemen voor de bijen om honing te halen“, zegt een verontwaardigde Jani Hoekstra.
Net als zijn buurtgenoten wil hij de imker niet meer terugzien in de wijk.
Verkooijen heeft intussen zo veel mogelijk bijen weggehaald. Wel kunnen er nog enkele ‘zwerfbijen’ door het Westeinde waren.
Dit toont overtuigend aan dat je de weekenden veel beter in Suikervlied kunt doorbrengen.
Even reageren!
Leuk filmpje was dat. (Van Iris en ook nog gefeliciteerd met haar verjaardag
(al weer 2 weken geleden....)
Al dat geknutsel daar reageer ik niet op, want het doet mij gruwen op het ogenblik.
Maar ik wilde nog even mededelen, dat ik het Ing-gebouw van binnen heb bezichtigd.
Met een rondleiding en uitleg (en koffie met cake....) en het is werkelijk prachtig!
Het heeft van alles te maken met de antroposofie. Daar ben ik nou weer niet
zo gek op, maar de bouwresultaten met prachtige vormen en kleuren geïnspireerd op de
natuur zijn zeer de moeite van het bekijken waard. Er worden speciaal rondleidingen voor georganiseerd.
Er was een jaar of twee geleden ook een tentoonstelling in de Beurs van Berlage over deze bouwstijl. Zeer fraaie bouwwerken. Soms heel sprookjesachtig.
P.S. Aan de cake was niets antroposofisch te bespeuren! Gewoon A.H. of Jamin. Van die "begrafenis-cake". Bah!
In Ermelo staat een blok appartementen in diezelfde stijl. Als je die beter bekijkt zie je ergens dat ze inderdaad van ING zijn. In Putten is een ING-bankgebouw(tje). Toevallig allebei vlak bij de Ermelose, respectievelijk Puttense kringloopwinkel. Die gebouwen zien we dus héél vaak.
Ja, Frank, met je amusante klikverhaal, als je gisteren NRC-H zou hebben doorgebladerd, zou je waarschijnlijk de volgende stelling zijn tegengekomen: ervaring is dat wat komt als het te laat is. Alles is misgegaan, denk ik, toen het middeleeuwse meester-gezel-leerlingstelsel op de helling ging en de eerste bouwsupermarkten verrezen. Do it yourself, fa da te, een kind kan de was doen, en dergelijke. En dan de Japanse gebruiksaanwijzing door een Taiwanees in het Duits laten vertalen natuurlijk. Het leuke van het mglstelsel lijkt me dat het ook de meer ervarene scherp houdt. Zo weet ik sinds gisteren weer precies hoe je een taart bakt. Je vult een plastic taartvorm met mooi vochtig zand, je strijkt het oppervlak glad met de achterkant van het schepje, je egaliseert de plek waar de taart zal komen met de voorkant van het schepje, legt het schepje weg om beide handen vrij te hebben voor de finale truc, je keert de taartvorm met een sierlijke en vooral niet te trage beweging, laat een halve seconde verstrijken, en tilt plechtig de vorm op om het verraste gekraai van je kleindochter in ontvangst te nemen. Wist je al dat je bij Venkraai tegenwoordig ook poffertjes kunt krijgen? Waren we maar niet verhuisd, hè?
Ervaring is de beste leermeester.
In aanmerking genomen wat het kost moet dat ook wel zo zijn.
De bron van deze wijsheid kan ik niet achterhalen, "unknown" zegt deze site. Heeft ook een variant van de NRC stelling.
Vroeger volgde een zoon zijn vader op, vanaf de geboorte kon dat kind ervaring opdoen in z'n latere vak.
Japans door een Taiwanees, de eerste stap zou kunnen meevallen omdat ze, voor een andere taal, dezelfde ideogrammen gebruiken. Veel erger is het als je de vertaling door een computer laat maken.
Uit eigen ervaring: de beste manier om zelf iets te leren is om er les in te geven.
En poffertjes? De koolhydraatvrije variant? Daarvoor ben ik bereid alle verhuizingen terug te draaien!
En weten jullie al wie de vampier in jullie midden is?
Mag ik nog terugkomen op een item van een paar dagen geleden? Je vroeg je af wat we nu eigenlijk hebben aan al die nieuwsberichten die tot ons komt. Wel iets, denk ik, al weet ik niet direct wat. Maar al die actualiteitenprogramma's die zogenaamd dieper op het nieuws ingaan, daar word ik wel eens heel moe van. Soms is het interessant maar soms zou ik ook wel eens willen dat men niet zo ontzettend veel zendtijd vol te kletsen had. De tv lijkt wel een meningenmachine. Ik moest dan ook hartelijk lachen om dit stripje:
We verdachten eerst Bereklauw maar begonnen daarna aan Dromdrosjes inborst te twijfelen. Ik ontdekte net bij mezelf een bloedende wond, waarschijnlijk door een kattenklauw veroorzaakt. Morgen zal ik wel naar de DA moeten.
Actualiteiten: erg en tegelijkertijd fascinerend vind ik wanneer 'gewone voorbijgangers' om hun mening gevraagd wordt. Teveel zendtijd, dat zeggen wij ook vaak tegen elkaar.
Het was een leerzaam middagje inclusief het ophalen van muzikale
jeugdherinneringen (hoewel deze zich beperkten tot "Het Dierenasiel" van
Dorus) Heel grappig dat je op latere leeftijd het liedje vanuit een héél
andere context gaat beschouwen...zoals Manders het bedoeld heeft.
Leerzaam ook door kennis gemaakt te hebben met de film "What The Bleep
Do We Know???" via E-donkey was ik na een uur of 4 in het bezit van een
avi-formaat kopietje. Daar wilde ik voor Pauline wel een dvdeetje van
bakken zodat we niet gedwongen worden om getweelijk plaats te nemen voor
mijn computer beeldscherm... Dit verliep niet helemaal volgens plan want
na een conversie van avi naar mpeg bleek ik de film niet meer te kunnen
zien, alleen het geluid deed het nog. Omdat ik niet meer zo ICT-minded
ben als in het verleden dacht ik dat de conversie was fout gegaan en ik
opnieuw het bestand moest gaan downloaden...heel slim, <NOT> ik had geen
backup gemaakt! Weer een download vandaag uit laten voeren en na
thuiskomst was ik weer in het bezit van een kersvers exemplaar. Dus
afspelen maar! En wat schetst mijn verbazing, zwart beeld...wel
geluid... Gekeken welke codec gebruikt werd...Divx dus, hm deed ik
weinig mee tot dusver. Een freeware Divx-player gedownload en ja hoor,
ik had weer beeld en geluid! Ik denk dat de licensie van mijn eerdere
Divx codec verlopen was na het afspelen van het bestand. Een beetje
merkwaardig blijft het, maar ik kan nu de tweede helft gaan zien! M'n
motor had eveneens een goeie dag en kwam op een gemiddeld
benzineverbruik uit van 1 op 19, een hele geruststelling...
Voor de andere lezertjes: What the Bleep is een film die ons werd aanbevolen door Ellen de Groot. Wij kochten hem als dvd, bekeken hem in de hoop daarna alles van kwantummechanica te begrijpen. Dat gebeurde niet, soms gaat het ècht over QM, maar meestal wordt QM gebruikt als metafoor voor 'plotselinge verandering'. Voornamelijk leuk en interessant, maar niet helemaal zonder onzinnige beweringen. De animaties zijn ook niet slecht.
Urenlang downloaden en dan nog eens urenlang downloaden, soms is kopen wel makkelijk. Eigenlijk is het wel iets voor de Kwantumhallen!
Wat een prachtig panorama: verloopt dat geel echt zo van licht naar donker, of is dat een belichtingseffect? Hoe heette dat geel ook weer? Ik krijg opeens zin onze koele grijswitte badkamer te gaan schilderen, maar dat gaat wel over als het ophoudt met regenen.
Dat geel heet 'riet'. Het effect is ten dele een gevolg van de belichting maar die fraaie kringen zijn een gevolg van het te sterk comprimeren van de (anders veel te grote) foto. Als je goed kijkt zie je dat ook de groene emmer dit effect vertoont. Ik zou natuurlijk een heel grote afdruk van die foto kunnen (laten) maken, en daar dan de muren mee behangen.
Als de foto de werkelijkheid niet weergeeft dan kan je de werkelijkheid aanpassen aan de foto.
Even naar de regenradar gekeken: ook het Übersicht laat alleen maar wegtrekkende buien zien.
Die 20 mm regen viel hier, om precies te zijn: op het kantoor in Zoetermeer waar ik werk. Ik had mijn metertje niet bij me maar het was wel heel veel.
Ja, mooi he, die stoelen? Ik ben nog niet helemaal klaar om de koningin
te ontvangen maar het begint aardig te vlotten. Er moet o.a. nog een
tafeltje komen bij de tronen, want ze kan natuurlijk niet even
improviseren en haar koffiekopje op de grond zetten zoals wij gewone
stervelingen dat doen.
Wordt het niet eens tijd voor foto's van al dat blauwe en gele, of mag
dat pas als de vloer af is? En is er al iets bekend over het
kleurengamma van de badkamer?
En Dries wordt enorm en erg lief. Volgens mij lijkt hij op Joke.
We verhuizen toch maar niet naar Zoetermeer. Stel je voor dat we daar net zaten en dat het dan in Ermelo 30 mm regende!
Voor een foto van dat kamertje zou ik een groothoeklens moeten hebben. Of zal ik een panorama maken? Nee, ik wacht nog even tot ook de boekenkast klaar en blauw genoeg is.
Bij de badkamer is het zaak je zelfbeheersing niet te verliezen. Er bestaan enorm veel tegels waarmee je fascinerende patronen kunt maken. Pergamon, een echt bouwmarktenwoord, op de muren, donker marmerachtig op de vloer? Licht- en donkergrijs schaakbordpatroon, dat is erg leuk om te maken, maar één kleur is misschien toch mooier.
Ik zie nog niet op wie Dries nou lijkt. Hij kijkt wel heel helder de wereld in!
Al dat getimmer en gedoe! Wat heb ik te doen met Sneeuwuil! Gaat het nog wel
goed met haar?
En maar vegen en stoffen zeker.....
Bij mij is het ook nog niet geheel achter de rug.
Ik kan mijn hart nog ophalen aan geschroef en geboor en zo ..... met daarna
de nodige
schoonmaak werkzaamheden.
En gisteren kwam er een man van de woningbouwvereniging, die mij toeriep:
"O, nou dan krijg je een nieuwe keuken, want daar beginnen we niet meer
aan!" nadat ik de klacht geuit had,
dat de rand tussen de gootsteenbak en het aanrechtblad lekt.
Ik schrok me te pletter!
Ik wil helemaal geen nieuwe keuken, schreeuwde ik toen weer naar hem!
Ik heb net alle kastjes mooi zeegroen gemaakt!
En er mat-messing greepjes aan bevestigd!
"Nou, dan een aonrechie, alleen een aonrechie ken ook, hoor! Moar die rande
kitte doar beginne me niet meer oan!".
Nieuwe kranen kreeg ik onmiddellijk, zonder enig overleg, want hij zag het
meteen: die in de badkamer dat waren "oadjes".
Dan komt er ook nog een nieuwe WC-pot (die kreeg ik namelijk niet meer
schoon) want dat waren indertijd "B-keussies".....
Dus kan ik volgende week weer een fikse bende verwachten.
Maar gelukkig hoeft de nog heel behoorlijke keuken er niet uitgeramd te
worden, dat heb ik kunnen voorkomen.
Alleen een aanrechtblad overleef ik misschien nog wel.....
Is het niet de hoogste tijd om het Dries-album aan te vullen? Gisteren was het mannetje voor het eerst bij oma in de box, maar het was zo adembenemend leuk, dat ik vergat foto's te maken.Deze zijn al weer van een week of twee geleden.
Ja, wij bouwvakkers rammen graag alles eruit. En dan weer alles nieuw erin, dat houdt de economie draaiend. Maar Sneeuwuil heeft niet zo erg veel overlast: zij woont beneden en ik boven. Soms wat geluidshinder, soms wat stof wat aan mij hangt (als ik even naar beneden mag).
Een nieuw Dries albumpje.. Hij begint er zeer menselijk uit te zien!
de titel: "Ik help mijn kind bij het Vermenigvuldigen" zou ook nogal misplaatst zijn...
nou zijn er sowieso erg veel vermakelijke kinderboektitels, maar die post van Rik is toch wel heel erg dom!
Vroeger, toen de A58 nog niet bestond, reden we vaak van Oisterwijk naar Breda via de Ringbaan in Tilburg. Daar was een school: "De Kindermolen".
Bij de kinderboeken is "Kruis tocht in spijkerbroek" nog steeds een toptitel.
Frank, die reactie van Rik (z'n buurman) is erg leuk, de werkelijkheid overtreft de fantasie weer eens, maar wat doet dat rookwolkje rechts onderaan het plaatje? Gaat dat jongetje (vanaf 5 jaar!) al gemotoriseerd naar school? En wat doet die dobbelsteen links? Heeft hij die nodig bij het aftrekken, dat hij er maar een slag naar slaat dus? Inderdaad, die uitgever was waarschijnlijk stekende blind en horende doof, maar wanneer is dit werkje uitgegeven, vóór of ná de Nieuwe Katechismus? En hoeveel herdrukken heeft het als collector's item mogen beleven? Met welk trefwoord kan ik dat opgoogelen?
Zelf hebben wij vanavond voor het eerst iets via Marktplaats gekocht, te weten een ongeveer 20 jaar oude vaatwasmachine van een inferieur merk, voor 50 euro. Volgens de verkoopster in een mail aan Katrien was hij ongeveer vijf jaar oud, want "wij wonen hier nu twee jaar en hij stond er al toen wij hier kwamen wonen, dus hij zal ongeveer vijf jaar oud zijn".
Het wolkje betreft stof dat het hardlopende meisje opwerpt. Hoe het vervoermiddel van het jongetje wordt aangedreven is niet duidelijk. Wel het rolpatroon: hij rolt en zij loopt.
Nu je mijn aandacht nog eens op het plaatje vestigt zie ik pas de tekst "klaar voor de school" die aan duidelijkheid niets te wensen over laat.
Een zoekterm voor Google ben ik nog aan het zoeken.
Uit het huis in Radewijk heb ik een vaatwasmachine weggegeven. Daar ben ik dus €50,00 misgelopen! Maar ja, toen had je nog geen Marktplaats, en ook geen euroos.
Voor het eerst in lange tijd las ik weer eens een Vrij Nederland. De rubriek Geknipt voor u is nog altijd leuk: idiote vondsten in de pers. Daar hoort Olles verjaarsboekje thuis!
Hier kan ik alleen maar aan toevoegen dat ik er niets aan toe te voegen heb.
Ik kom inderdaad alleen nog maar tot leven in de correctierubrieken. Kijk nou toch wat Olle op zijn verjaardag kreeg van de buren:
Vanaf vijf jaar, aardig bij de tijd. Zou zo'n uitgever dat nou niet zien?
Hebben jullie die gele jas al gekocht? Zo nee, bedenkt je dan! Ik heb hier nog altijd de zeer voorname gele regenjas van Zus, die ik om sentimentele redenen niet weg wil doen maar waar ik niets aan heb. Geel is mijn kleur niet. Wil Sneeuwuil die niet?
Ik heb het sterke vermoeden dat die jas jou via Sneeuwuil bereikt heeft. Zij kon hem, om sentimentele redenen, niet wegdoen. Geel was haar kleur wel maar jas niet haar stijl. Ze heeft bovendien de jas al besteld bij Santje.
Nou ja, als je altijd zo royaal rekent. Ik kreeg een visioen van heel Ermelo in het fluisterblauw. Mooie kleur trouwens.
Wat de nieuwsvoorziening betreft, dat de wereld inmiddels een global village is, daar is denk ik niets meer aan te doen, ook al worden we er niet gelukkiger van. Indammen van de nieuwsstroom is geen goed idee, niet altijd al het nieuws tot je door laten dringen kan natuurlijk wel, of is dat ethisch niet verantwoord?
Nee, als het geld kost reken ik zo krap mogelijk.
Als iets niet tot je doordringt dan kan je ook niet vaststellen of dat iets met ethiek te maken heeft.
Zes miljard mensen die niet op frankslog reageren....? Dat is de hele wereldbevolking, inclusief baby's, comapatiënten, zonderlingen zonder internet en personen die het Nederlands niet beheersen. Als je dan nog bedenkt dat je je log vrijwel onvindbaar hebt gemaakt voor buitenstaanders moet ik concluderen dat je wel erg royaal gerekend hebt. Hoeveel van die kliktegels heb je eigenlijk besteld?
Al het buitenaards leven, voorzover dat niet reageert, heb ik nog niet eens meegeteld.
Hoeveel kliktegels? Moet ik even terugrekenen, een pakket bevat 1,91 m2, ik moet 9 m2 hebben, dus 5 paketten (5x1,91=9,55) à 7 stuks = 35. Maar waarom vraag je dat?
Dank, Rik. Alleen al de gedachte dat Ontellowsat soms (bij onweer?) veranderde in Ontellowsatn maakte dat ik mij niet met de Mansi durfde inlaten. Ook vroeg ik mij af of jij nog leefde. Leeft iemand die de correctierubriek van de NRC spelt maar verder zwijgt?
Er zijn zo'n zes miljard mensen die nooit eens reageren. Maar misschien is dat wel een vorm van 'niet leven'.
Misschien kan ik voor één keer de Bètaatjes van dienst zijn. NRC donderdag 11 augustus:
Mansi
In de opgave bij het artikel over de taalkunde-olympiade Doe de Mansi-test (10 augustus, pagina 20) is een voor de puzzel storende fout geslopen. 918 in het Mansi is 'ontellowsat nollowxujplow', niet 'ontellowsatn nollowxujplow'.
Kennelijk spreekt het spellingprogramma van de krant ook geen Mansi.
Rik
Dat vermoedde ik al, dat die 'n' er niet helemaal bijhoorde. Het verwerkingsproces van mijn wanprestatie wordt zo iets gemakkelijker.
Mooie score, Iris!
Ja, Frank, dit zijn echt alle gegevens. De redactie zegt er wel bij dat de notatie vereenvoudigd is, misschien is daar een fout mee gemaakt. Ik zal de reacties scherp in de gaten houden.
Vereenvoudigd? Dus daarom vind ik zo weinig met Google...
Ik had er drie van de zes goed maar ik ben niettemin erg gelukkig geworden van deze puzzel. Ik denk dat de andere met een beetje doorpuzzelen ook wel te begrijpen zijn. Alleen: ontellowsatn ontellowxujplow = 819, daar kan ik echt met m'n verstand niet bij. Ik vraag me af of dat wel klopt.
Drie van de zes, dat is fantastisch! Ik had er precies nul goed.
Hier is de oplossing van de Mansi-puzzel:
Had jij het goed, Iris? Zelf bracht ik er weinig van terecht.
atsatn at=405, die vijf snap ik, atsatn moet dan 400 zijn. at=5, sat=7, 12, eventueel 35, dat werkt niet. Maar het is satn, met 'n', misschien betekent dat vermenigvuldig met 80. Dat past weer op geen enkele manier bij 900=ontellowsat.
nolsat nopel xot=76, kan ik niks van maken. Kennelijk is de puzzel in principe wel oplosbaar, maar zijn dit echt alle gegevens?
De krant geeft ook de oplossing van deze hels moeilijke opgave, op z'n kop afgedrukt, ik heb er nog niet naar gekeken. Als je wilt dat ik hem stuur laat dat dan weten.
Ja, zie onderstaande reactie!
Ellen, er komt toch nog wel een oplossing voor je puzzel? Ik heb geprobeerd om hem op te lossen en als ik nooit te weten kom of ik het goed heb gedaan vrees ik voor mijn geestelijke gezondheid. Het telsysteem van het Mansi is een van de eerste dingen waarover ik niets op internet kan vinden. En om nou naar Siberië te gaan...
De cijfers van 1-10, getallen zoals 100 en 1000, die vind je wel, verder niet veel. Naar Siberië hoeft niet, het is waarschijnlijk voldoende om Fins te leren, met als bijvak Hongaars.
Ik vernam op het nieuws iets over een vikingenschip (drakar) van ijsstokjes... Daar moest ik het mijne van weten, na één google actie kwam de desbetreffende site van het door Ola gesponsorde project in beeld! Zie hier http://seaheartship.com/nl/index.php de site. Vandaag een fles whisky weten af te troggelen van een geslaagde leerling...dat moet ik vaker doen!!!
Heel interessant, die drakar. Vroeger, toen ik nog wel eens een ijsje consumeerde, vond ik het tamelijk zonde om zo'n stokje weg te gooien. Nu blijkt dat ik ze had moeten bewaren en er, ik noem maar wat, een dakraam uit vervaardigen.
Ik lees dat de drakar-maker een ton lijm gebruikt. Zo te zien maakt hij eerst planken van die stokjes, daar zou ik wel eens een detail-foto van willen zien. Die ronde uiteinden, worden die verwijderd?
Ik hoorde dat een aantal schepen op weg naar Sail via Zeewolde vaart. Jammer, te laat, als hij daar langs kwam is 'ie nou al weer weg. Heb trouwens toch geen tijd om te gaan kijken...
Whiskyfles niet weggooien. Daar kan je een huis mee bouwen!
Spreekt u toevallig Mansi, de taal van een Siberisch jagers- en vissersvolk, met drieduizend sprekers?
Zo begint in NRC Handelsblad een stukje over de Taalkunde Olympiade die in Leiden wordt gehouden. Ja, taalkunde, laat nou niet meteen het kopje hangen, Frank, bèta's schijnen het goed te doen bij deze krachtmeting. Een taalkundige verklaart dit aldus: "Als je in de wildernis zit met een informant aan wie je niet kunt vragen om even de grammaticaregels op te noemen, moet je ook zelf op zoek naar patronen."
Het telsysteem van het Mansi is nogal bizar. Op de Olympiade moesten de deelnemers zich buigen over de volgende opgave:
Lijkt me wel een leuke puzzel voor jou tussen het verbouwen door.
Ik moet nog even denken...
Frank,
Laat de hele verbouwing je niet de tijd om een half uurtje per dag te gaan fietsen? Elke dag een half uur lang diepzinnige gedachten, lijkt je dat niks? Of zie je op tegen de hele heisa eromheen, fiets uit de schuur halen, korte broek aantrekken, koekjes en snoepjes voor onderweg bij je steken, en dergelijke, die het totale tijdsbeslag al gauw verdubbelen? Ik ben wèl jalours (jaloers?) op je, dat jij dat op je ouwe dag allemaal nog kunt, die hele verbouwing. Zelf zit ik al drie of vier weken aan te hikken tegen het leegkrabben van de lekkende kieren rond de ramen in de zitkamer, om deze daarna weer op te vullen met butyleenkit. Die kit heb ik al lang in huis, en de pot grondverf staat klaar, maar heb ik mijn gereedschap nu in mijn atelier of in Italië? En wil ik het antwoord op die vraag wel weten? Ik geloof dat diep in mij zich iets verzet tegen het vooruitzicht dat ik op mijn hurken zal moeten gaan zitten of, erger nog, op mijn buik zal moeten gaan liggen. Ja, inderdaad, wij hebben een klusjesman, Robert, maar die heeft al een maand lang niets meer van zich laten horen, nadat hij telefonisch had beloofd de succesvol gelijmde antieke eetkamerstoel te komen terugbrengen.
Nog even hulde aan het internet: "Berlin Alexanderplatz" (1929) half uitgelezen, behoefte aan nadere kennismaking met de auteur, Google, honderden hits, waarvan de tweede de beste me naar de Alfred Döblin-website brengt, met o.a. een stuk of acht Kurzbiografien, waarvan de eerste de beste meteen al mijn vragen beantwoordt, inclusief mijn verlangen naar plaatjes! Ik geef het toe, ik ben er lang nogal gereserveerd over geweest, maar nu ben ik òm! Hulde aan het internet!
Als ik fiets is dat natuurlijk zonder koekjes en snoepjes! Maar de grootste drempel wordt opgeworpen door de zeven katten. Als ik de achterpoort open om het perceel met mijn fiets te verlaten dan staan zij alle zeven te dringen om eveneens het perceel te verlaten. De alternatieve route voert mij door het huis, wat met de fiets ook niet echt een pleziertocht is.
Zoiets als kieren krabben, dat is een fijn werkje voor als je het even niet meer weet. En de kieren daarna vullen met kit is zelfs een heel fijn werkje. Maar qua Robert en Internet kijk maar eens of je stoel niet allang op Marktplaats staat...
Dat stuccadoren met een biertje op gaat idd een stuk makkelijker. Ik heb het een tijdje terug geleerd van de meesterbeunhaas hier in de buurt. Bier in je stuc smeert fijner (echt zo!)... bier in je mik stuct ook fijner, vooral met plafonds stuccen, dan heb je minder door dat het eigenlijk heel zwaar en slecht voor je rug/nek is. Ik dronk dan wel geen liters, maar wel genoeg om het heel gezellig te hebben met de andere bilspleten.
Handige tip voor het uitstrijken: als je zo'n spachtel gebruikt, moet je de hoekjes naar achteren buigen, dan laat je geen trekstrepen achter, wel goed kijken naar welke kant je ze opbuigt, gezien zo'n ding een schuin handvat heeft!
een drup afwasmiddel door de cement, dat doe ik wel eens. Maar rotband smeert zo al zo fijn!
Je wekt de indruk te willen verontschuldigen voor al je bouwverhalen maar ik vind het wel gezellig. Misschien omdat ik sinds kort ook weet wat stukadoren enzo is. In ons oude huis hebben wij nog niet zo lang geleden de badkamer laten stuken door een man die ons was aanbevolen met de woorden: 'Hij is goed maar hij drinkt wel veel bier. Maar dat neemt hij zelf mee.' Inderdaad verscheen hij 's ochtends met vele liters bier en verliet hij 's middags min of meer lallend het pand, met achterlating van een perfect strakke badkamer. Dat is wel knap, vind je niet?
Ik drink helemaal geen bier, misschien is dat de reden dat mijn stucwerk wat minder strak is. Dat ene glaasje jenever is kennelijk onvoldoende, ik zal de Bokmafles maar eens meenemen.
Frank,
Die multiculturele kaftillustratie roept wel méér vragen op, maar die houd ik vóór me - je leven lijkt me zo al ingewikkeld genoeg, hoewel je het goed schijnt aan te kunnen, desnoods door op stel en sprong een werktuig te bedenken, om niet te zeggen her uit te vinden, waarvoor hulde! Alleen die uitzetijzers zitten mij dwars. Die zitten namelijk niet alleen afwisselend aan de binnen- en buitenkant, maar bovendien vlak bij de scharnieren, in plaats van zo ver mogelijk ervandaan. In tegenstelling tot mijn ex-vriendin Nonja ben ik niet met een vervroegd gepensioneerde docent werktuigbouwkunde getrouwd, maar zoveel gezond werktuigbouwkundig verstand heb ik nog wel, dat me dat opvalt. De kloeke hardstenen rand voorlangs de dakgoot vind ik fraai gevonden. Altijd al gevonden dat op zichzelf passabele bouwsels door dakgoten worden ontsierd. Ga je overigens nog wel eens naar buiten? Het is zo'n lekker weer de laatste tijd! In die zin, hou je haaks (ook een werktuigbouwkundige uitdrukking van jewelste!) en see you. bert
Je hebt volkomen gelijk, met de plaats van de uitzetijzers. Dat oude raampje, waar we al eens eerder over converseerden, had dat ijzer dan ook helemaal onderaan. Het nieuwe raam scharniert in het midden, altijd in balans, maar moeilijker te maken.
Over docenten: als je iets goed kunt ga je het doen, als je het niet zo goed kunt ga je er les in geven. Waar ik het origineel van deze spreuk ooit las weet ik niet meer...
Ik vermoed dat de naamloze tekenaar in elk geval geen ijzer voor Sara d'r kop wou hebben. Met de realiteit had hij toch niet zoveel te maken: gootstukken ontbreken geheel.
Ik hou me zeer haaks om onder het schuine dak te passen.
Omdat ik nog veel uitgetelder-der ben, dan Auke, reageer ik niet.... al
weeeeeeken niet.....
Maar inderdaad: foto-reportages van de interieurs! Leuk!
Aan mijn puinhoop moet ook nog even iets gebeuren, maar daarna zal ik een
zo uitputtend mogelijke reeks afbeeldingen naar het log zenden!
Ik zit hier soms al erg te genieten tussen de dozen en stapels boeken en
allerlei nutteloze troep. (Wegdoen! Dat laatste!)
Ja, wat is nutteloos? Ik heb vaak iets nodig wat ik net heb weggegooid. Dan koop ik het weer, en vervolgens vind ik het dan ook nog eens, omdat ik het bij nader inzien toch maar niet had weggegooid. Zo krijg je steeds meer troep, al dan niet nutteloos.
Bij wijze van rustkuur moet je eens gaan kijken, in de Schelfhoutstraat!
De katten reageren wat laat maar ze willen n.a.v. je bericht van maandag even bewijzen dat ze wel degelijk meeverhuisd zijn.
Zelf wil ik er nog aan toevoegen dat mijn bank niet echt zo oranje is en mijn man wel echt zo uitgeteld. Je hebt het over de voordelen van tekstverwerkingsprogramma's maar wat dacht je van fotobewerking? Een uitsnede maken van een foto zodat je de verhuisdozen niet ziet is ook erg fijn. Ik vond de dakramen van Ellen erg mooi. Uitgebreide fotoreportage van de Schelfhoutstraat volgt zodra het hier niet meer zo'n puinhoop is. Wie toch in Den Haag moet wezen kan natuurlijk ook even langskomen.
Fotobewerking? Dan had je de bank wel eens wat paarser kunnen maken. En de linker kat een beetje lichter. Maar als sfeerbeeld zeer geslaagd.
Mijn dakramen zeuren dat ze ook in Frankslog willen. Ik doe er ook maar een luchtfoto van de patio bij.
Mooi huis hebben Iris en Auke. Ik zou wel een uitputtende fotoreportage willen zien waar al die voordeuren en dat dakterrasje op staan. Ook van andere lezertjes zou ik wel hun interieurs en eventuele dakramen willen zien. Waar zou die hang vandaan komen? Meelevende tante? Belangstelling voor binnenhuisarchitectuur? Voyeurisme?
Als je nou om plaatjes van badkamers gaat vragen dan is het voyeurisme. Maar zo als het nu is lijkt het me een onschuldige afwijking.
Jouw dakraam is heel bijzonder, met die kruk aan het vaste gedeelte!
Iris, een uitputtende fotoreportage, alsjeblieft.