ga naar mei!

zaterdag 27 april 2013, 16:23 lees reacties

Een reisje naar Ede, Anja & Rob. Rob bouwt een 11-snarige gitaar, is dat niet een snaar teveel? Of is Anja polydactyl geworden? (Dat mooie woord ken ik omdat sommige katten dat zijn. Sommige kattenliefhebber hebben juist die katten lief. Bij de Amish is het ook gebruikelijk.) Rob heeft een werkplaats waar ik jaloers op ben. Kunnen we niet naar Ede verhuizen?

De inhoud van dat pakje rechts, die wil ik hebben. Kost zo tegen de €50, op Marktplaats €12,50. Ik bestel het, komt wel €4,00 verzendkosten bij, plus dagen lang wachten op DHL. Maar nu krijg ik bericht dat ik het pakje mag afhalen. Tot mijn ontsteltenis krijg ik het pak links, het past maar ternauwernood onder mijn arm. Afhalen bij de boekwinkel, leuk boekje hebben ze daar! In Ermelo lach je wat af. En ja, het pakje zat wel in het pak.

Ik overweeg lid te worden van de PvdA. Dan kan ik dat lidmaatschap opzeggen als Samsom hierbij blijft. Nou nog even naar Gamma, het in dat pakje bijgeleverde T-stuk is erg mooi maar het past niet bij mijn plannen. Monteren, nee, Sneeuwuil wil naar Suikervlied. Morgen komt Jolanda met aanhang, dat vereist wat voorbereidende handelingen. De belangrijkste: de thermostaat wat hoger zetten...

donderdag 25 april 2013, 15:08 lees reacties

Als ik per rijwiel vertrek ga ik door de tuinpoort. Die doe ik netjes achter me op slot zodat de poesjes mij niet kunnen volgen. De sleutel stop ik in mijn zak zodat voorbijgangers de poesjes niet kunnen bevrijden.

Ik ga een eindje fietsen. Ik reed al 85 km. op één acculading, hoeveel verder zou ik nog kunnen? Ik heb nog nooit de accu helemaal leeggereden, wel een interessant experiment. Ik fiets door het boerenland, ik zou willen schrijven dat het al aardig groen is maar dat is dat gras altijd. Lakevelder kalfjes, dat wel. Langs het Wolderwijd, men is doende de oever te verprachtigen, onder meer met erg veel nieuwe boompjes.

Terug, al 99 km, de accu doet het nog. Bijna bij de voordeur, 102 km, de accu schakelt zichzelf uit. De laatste 100 meter moet ik helemaal op eigen kracht doen, dat lukt. Bij de tuinpoort, ik pak de sleutel. Ik sta nog te denken over die accu, dan merk ik dat de sleutel niet past. Als iemand van binnen de reservesleutel in het slot steekt dan kan je er van buiten geen sleutel inkrijgen. Zou dat het zijn?

Pas dan merk ik dat ik probeer met de ballpoint de deur open te maken...

vrijdag 19 april 2013, 17:56 lees reacties

Rutte wil dat we meer geld uitgeven. Zou hij niet weten hoe ontzettend veel al die loodgieterij kost? En toen dat klaar was, die hoekspiegel? Hij kan niet weten dat die laatste helemaal van afval gemaakt is, kosten € 0,00. Die spiegel had ik al jaren, geen idee hoe ik daar aan gekomen ben. En nu het laatste project.

Ik probeer al dagen een woordgrap met 'ondeurzichtig' te bedenken, lukt niet. De deur achterin de tuin is voorzien van gaas, Sneeuwuil wil een ondoorzichtige deur, we gaan naar een tuinhoutspecialist. Die heeft schermen van 180x180, heel dun maar dik genoeg voor ons doel, voor €23,95. We moeten nog even denken. Een dagje gedoe met lampenkappen, Sneeuwuil heeft een nieuwe gemaakt en een oude gereinigd, de een moet op de plaats van de ander, enzovoorts. Na dat dagje bestel ik vier schermen, genoeg om niet alleen de deur maar ook al het gaas ernaast te bedekken.

Donderdag, de waanzinnige stormdag. De schermen moeten een beetje veranderd worden, mijn bakje met spijkers waait over het terras. Een scherm staat te wachten op behandeling, het waait op mijn kop terwijl ik met een ander scherm bezig ben, gelukkig kocht ik de allerlichtste schermen! Eind van de dag bijna klaar.

Vrijdag, nog een paar plankjes,dan komt er e-mail van Gamma: morgen 40% korting op de tuinschermen! Dat is schrikken maar gelukkig zijn ze met die korting toch nog bijna dubbel zo duur als dat wat ik verwerkte. En dat ziet er heel aardig uit, het valt helemaal niet op dat ze nog iets dunner zijn dan die van Gamma...

zondag 14 april 2013, 15:49 lees reacties

Eindelijk weer eens fietsweer. Raar nieuws: ze zijn Oud Groevenbeek aan het restaureren en ik dacht dat dat net gebeurd was.

Goed nieuws: eindelijk staat de zonnewijzer goed!

Het voordeel van geen fietsweer is dat je tijd hebt voor wat anders. Bij het hoekfonteintje maakte ik een hoekspiegel. Interessant: je ziet jezelf niet in spiegelbeeld!

Zoals je ziet valt het midden van de spiegel samen met het midden van de cameralens. Niet toevallig: als ik zelf in de spiegel kijk is mijn rechteroog in het midden. Tenzij ik dat dichtknijp, dan verschuift het beeld zodanig dat mijn linkeroog mij uit het midden aankijkt. De spiegel vindt mijn rechteroog beter dan het linker, vind ik ook. Dat plastic lensje, na de staaroperatie, werkt uitstekend.

zaterdag 13 april 2013, 15:35 lees reacties

Een vorm van transmutatie: kattenhaar omzetten in keisteen. Onze stofzuiger kan het. Na enkele weken stofzuigen bevat de stofzuiger voornoemde keisteen. Behalve kattenhaar zit er ook wel wat kattengrit, kattenbrokken en kattenspeelgoed in. Dat laatste per ongeluk opgezogen uit duistere hoekjes. Als de keisteen de stofzuiger helemaal vult zuigt de zuiger niet meer, tijd voor een nieuwe stofzak. De laatste uit de doos, ik scheur het label 'SI52' uit de doos.

Nacht. Sneeuwuil wordt gewekt door een rookmelder. Hij meldt geen rook maar, met z'n laatste krachten, dat de batterij het bijna opgeeft. Het lukt haar om het ding van het plafond te rukken maar niet om 'm het zwijgen op te leggen. Klein kruisschroefje, nu zijn de stervende batterijen zichtbaar. Er uit, stilte, verder slapen.

Dag. Naar Blokker. Sneeuwuil wil nieuwe batterijen voor alle rookmelders (5), ik wil nieuwe stofzakken. Is ook bij deze winkel de filiaalhouder hyperaktief? Het rek met de stofzakken was naast de stofzuigers, tamelijk logisch. De stofzuigers zijn er nog maar de zakken zijn op reis. Na lang zoeken vinden we ze weer, het assortiment lijkt onveranderd. Behalve dan zak SI52, die is er niet meer. Paniek, moeten we nu een nieuwe stofzuiger omdat de zak niet meer bestaat?

Batterijen zijn ook onvindbaar, ze blijken achter de kassa te hangen. Te gemakkelijk te stelen? Achter de kassa is meestal dezelfde dame, ongeveer 55, niet moeders mooiste, meestal kwaad kijkend. Als Sneeuwuil klaagt over het ontbreken van SI52 rent ze naar het rek en constateert dat iemand iets verkeerd heeft teruggehangen: SI52 is er wel! Deze triomf doet haar stralen, als Sneeuwuil ook nog batterijen bestelt weet ze zomaar dat dat voor de rookmelders is. Er onstaat een vrolijke dialoog over het 's nachts gewekt worden door piepende apparaten, de kassadame is bijna onze liefste vriendin.

Nou nog even naar Gamma. Het kamertje waar mijn soldeerbout woont heeft nog geen rookmelder, Sneeuwuil wil er daar ook een, niet zo'n gekke gedachte. Van onze vijf melders zijn er twee hetzelfde, ik wil er nog zo een. Is er niet meer, nu hebben we dus zes melders van vijf soorten die alle vijf op een andere manier open gaan. Sneeuwuil wil ook nog een kruisschroevendraaier maar die van Gamma zijn haar te duur. Ook nog even naar Action, daar heb je voor €0,59 een keurige schroevendraaier. Nu naar huis, alle batterijen vervangen en dat feit in de agenda voor 2014 noteren...

woensdag 10 april 2013, 10:23 lees reacties

Voortschrijdend inzicht, hebben jullie daar ook zo'n last van? De pleeën, boven en beneden. Dingetjes die boven gemonteerd waren moesten naar beneden en vice-versa. En dat net als er niks meer lekt, da's vragen om moeilijkheden. Toch maar gedaan en nu is het plotseling een week later...

Sneeuwuil heeft zich aangemeld bij Feestboek, dat schijnt iets met een sosjaal netwerk te maken te hebben. Het moet met een computer, wat ze precies doet weet ik niet maar het is wel ongeveer een dagtaak. Wat zeg ik, een dag-en-nachttaak. Ik voel meer voor een asosjaal netwerk. Dat heeft het voordeel dat je je niet kan aanmelden en dat het precies 0 minuten per dag kost.

0 minuten en niks meer te solderen, tijd voor een nieuw project: het ondoorzichtig maken van de tuinpoort. Een deur van planken zou kunnen, maar het gaas naast de deur is ook doorzichtig. Nog meer planken? Een heel gedoe. Rietmatten, simpel en goedkoop, maar die worden door de katten gesloopt. Googelen, er blijken veel soorten matten te bestaan, we overwegen nu bamboe. Als ik Sneeuwuil los kan scheuren van haar toetsenbord kunnen we wel eens een mattentocht gaan maken.

woensdag 3 april 2013, 11:41 lees reacties

Vroeger, voor de oorlog, waren stortbakken van gietijzer, ze hingen op minstens twee meter hoog. Niet lang na de oorlog waren ze opeens van plastic. Wat later, maar wanneer? waren ze van hetzelfde spul als de pot en ze zaten achterop de pot. Nog wat later werd het mode om de pot te laten zweven en de stortbak te verstoppen. Tot zover dit historische overzicht.

Negen jaar geleden betrokken we ons huidige pand. Daarin bevond zich een gietijzeren stortbak die slecht functioneerde, ik verving hem door een plastic exemplaar. Die stortbak zat op een muur rechts van de pot, de valpijp was daarom nogal lang, met een extra bocht. Bij de renovatie van het geheel verving ik de pot, maar de stortbak was nog als nieuw. Ik kwam op het idee om hem met een veel kortere valpijp recht boven de pot aan te brengen, dat bleek heel goed te werken. Probleempje was de trekstang: te lang. Ingekort, maar toen had je niks meer om aan te trekken.

Ik verf de muren van de plee, wil ook de muren van de gang gaan doen maar de acrylaatkit uit mijn voorraad is veranderd in een keiharde cylinder. Even naar Action, Sneeuwuil gaat mee. De acrylaatkit kost hier maar €0,89! Sneeuwuil zoekt naar ballen waar we een wc-trekker van zouden kunnen maken, ze vindt iets heel moois: een stuiter-ei. We nemen er twee, eentje voor de katten.

Thuis, ik monteer het ei, prachtig. Slecht nieuws: de katten vinden niets aan hun ei, we moeten ze inruilen voor wat jongere katten. Nu alles kitten wat gekit moet worden, daarna wachten tot de kit droog is. Tijd voor wat anders.

Ik mag naar de boekwinkel! We ontdekten dat Anna een nieuw boek geschreven heeft, dat ga ik kopen. In de winkel, slechts mevrouw-zelf en één klant, een dame, kennelijk een bekende. Ze hebben een lang gesprek over het verpakken van een kinderboek, kado voor een kleinkind dat 1 wordt. Gelukkig heb ik de tijd, die kit is toch nog niet droog.

Eindelijk. Mevrouw vraagt of ik een kadoverpakking wil, maar ik beken dat het boek voor ons zelf is. Omdat ze daar een beetje vreemd van opkijkt zeg ik dat Anna mijn nichtje is. Dat veranderd de zaak, ze begint meteen Anna te prijzen, ze zegt ook dat ze nu door Querido wordt uitgegeven. Omdat Sneeuwuil dat ook al opmerkte, Querido, weet ik daar adequaat op te reageren. Als ik zeg dat een goed kinderboek ook leuk is voor volwassenen bevestigt ze dat, ze zegt erbij dat de werken van Anna vaak voor 'young adults' zijn. Nou, dit boek is voor 10+, da's wel heel young.

Thuis, verven. Die verf is wel een beetje erg wit, in het wc-hokje was er niets mis mee, maar in de gang...

nog even naar maart?