Je schoonzoon maakt zich ook al druk over de gebrekkige wijze van testen van de uitstoot van auto's - want in Europa doen we dat ook niet goed. Hij heeft er een opiniestukje over geschreven voor de Telegraaf (ja, hij verbreedt zijn horizon). De strekking vertoont veel overeenkomsten met jouw laatste alinea. We weten nog niet of het geplaatst wordt maar zoja, dan krijg je een kopietje. En anders misschien ook wel.

Iets heel anders: het NIOD zoekt informatie over wie er tijdens de oorlogsjaren in de gevangenis in Scheveningen heeft gezeten. Moet jij je daar niet eens gaan melden? Hier staat het, inclusief e-mailadres: http://www.oranjehotel.org/

Frank,

Heb je gisteren naar Koefnoen gekeken? Die hadden het er ook over. En wel zo dat ik moest lachen, wat ik niet vaak doe.

Ik las de reactie van Ellen. Erg mooi, dat verhaal over Bahez.

Maar Voltaren, dat gebruikte ik geloof ik dertig jaar geleden al. Twintig? Tien?

Bert

Ja, voltaren is een prachtige uitvinding, ik met mijn rare rug heb er ook veel baat bij. Na je vorige log kon ik me wel voor de kop slaan dat ik je dit middel niet heb aangeraden toen je melding maakte van rugpijn. Gelukkig dat Simon het wel deed. Waarschijnlijk dacht ik 'dat weet 'ie wel', geen logische gedachte, want ik ben zelf ook laat op het idee gekomen om het eens te proberen, terwijl ik wel wist dat het bestond. Dat kou ook niet fijn is voor een gevoelige rug weet je wel, hè? Dus niet in een enkel bloesje dingen in de tuin gaan doen.
Bahez (die in december 4 wordt), heeft tegenwoordig veel belangstelling voor de Engelse taal. Laatst vroeg hij, wijzend op zijn arm, wat 'arm' in het Engels is. Hetzelfde als in het Nederlands, zei ik, arm.
Hij: Nee, erm.
Ik: Nee, het is echt arm.
Hij: (denkend aan apple?) Maar je moet erm zeggen.
Komisch maar volkomen ongeloofwaardig vond hij het Engelse woord voor buik. 'Geen gekke woorden zeggen!' zei hij. Ik hield vol dat het echt belly is, maar dat wilde er bij hem niet in. 'Wat denk je dan dat het is?' vroeg ik. 'Ik denk bôk,' zei hij na enig peinzen.

Tussen de kwikschakelaar en de Hall-sensor loopt de grens die mijn wereld in tweeën verdeelt: aan de ene kant de dingen die ik wil en kan begrijpen (en dan meestal leuk vind), aan de andere kant de dingen die ik beter niet kan googlen omdat ik dan absoluut niet meer wil (kan) weten wat ze zijn. Die ene druppel kwik trouwens, heb je die ook uit China laten komen?
Van Voltaren weet ik daarentegen alles, en dat al minstens vijftien jaar. Wij gaan nimmer op reis zònder. Tip: mocht de minieme dosis in de vrij verkrijgbare versie ooit uitgewerkt raken, vraag een (eeuwig herhaalbaar) doktersrecept voor echte Diclofenac.
De hoeveelheid regen die in Ophemert valt, zou zonder enig schakelaartje en zelfs zonder groen plastic maatglas het best gemeten kunnen worden aan de hand van de tijd die ik aan de computer doorbreng. Dus ja: het regent.

Wat heerlijk dat je genezen bent! Ik ben ook een beetje bang voor pillen maar soms is het toch wel erg fijn dat ze er zijn. Over Diclofenac heb ik vaker blije verhalen gehoord.

Kan je ook zien dat deze mail uit Limoux komt? We kwamen daar op zoek naar eten maar we kamperen in Bugarach. Daar zou in 2012 het einde van de wereld beginnen. Gelukkig ging het niet door.

Pijn in je rug is niet fijn, de laatste keer dat ik ermee te maken had was in Södertälje bij Stockholm. Ik wilde net onze krankzinnig grote opblaaskano op z'n karretje tillen toen de rug dienst weigerde en ik niet meer overeind kon komen. Nu stonden we al bijna een week op de camping waar het enige vertier bestond uit een rondje kanoën dus gingen we de volgende dag dan maar vol goeie moed naar de Ikea waar ik dus met Dries een Jules op schoot door Joke in het rond werd geduwd in een aldaar voor tien Kroon verkrijgbare rolstoel. Nu was de betreffende Ikea weliswaar de oudste van Zweden maar zeker niet de grootste, de mooiste of de beste dus na een goed uur stonden we weer buiten. Omdat we verder geen rolstoelen voor tien Kroon meer wisten te vinden, toch maar weer naar de camping om verder te gaan met het door de matte raampjes van de voortent kijken. Toen ook dat wat ondraaglijk begon te worden toch maar naar het ziekenhuis, 's ochtends om half tien was ik binnen en 's avonds om half zeven nadat ik de hele dag door figuren (die volgens de receptie zieker zwakker en misselijker waren dan ik) die na mij binnen gekomen waren de spreekkamer in zag gaan, had de arts eindelijk vijf minuten tijd voor me. "Sorry" zei hij en ik kreeg een handje Diclofenac. Na achterlating van 2000 Kronen ("Standaardtarief meneer!" ongeveer 200 Euro) strompelde ik eindelijk naar buiten. Bij de auto aangekomen bleek ik ook nog een prent van 1000 Kronen te hebben. Enfin de volgende dag de hand Diclofenac achterover geslagen, waardoor ik in staat was we voortent af te breken, de caravan aan te koppelen en vervolgens met zo groot mogelijke snelheid huiswaarts te keren.

Frank !
Ik kan haast niet geloven dat je nog nooit een google reversed image search had gedaan !
Sorry voor het engels, maar ik had even geen zin om dat in het nederlands te bedenken. :)
Hoe dan ook; fijn dat je het nu wel kunt ... het is nl. verrekte handig.
Hartelijke groet,
Ellen.

Maar Frank !
Hoe is het nu met je rug ?
Ellen.

Ja maar vader, als Sneeuwuil het als haar taak ziet om alles voor je te doen, moet je haar dat gunnnen. Anders frustreer je haar en God weet wat ze dan gaat doen.