Tekst van Norma, compleet met dyslectische fouten. December 2011: (2 blz.)

wie ook gewaarschuwd was, dat was ik zelf vanacht, mijn lieve huiskoe Zjene stond angstaanjagend te loeien en dat kan maar één ding beteken: ze is tochtig ( lees hitsig).
dat is behoorlijk heftig en het is zaak mezelf in bescherming te nemen tegen 450 kilo hitsig koeienvlees.
maar ik zie er ook iets anders in, ik zie de strijd van haar van de natuur en het niet leven zoals een dier eigenlijk zou horen te leven samen in een kudde in de natuur,
en ik zie er iets anders in: dat gevoelens volledig gestuurd door hormonen zo sterk kunnen zijn dat ze haar karakter totaal ontregelen voor een tijdje.
ze is dus niet gek of gevaarlijk, nee ze is totaal onder invloed van die hormonen.
hoe werkt dat in de wereld, al die stofjes en toevoegingen in ons eten al die rotzooi in de lucht die we in ademen al die andere onnatuurlijke vergifjes die ons lichaam binnen dringen.
we eten het vlees van dieren die in grote angst zijn gestorven, angst schijdt een hormoon al in het lichaam, diverse zelfs, waaronder cortisol, het stresshormoon, hoe zit dat, wat voor vlees word dat, wat voor voedsel is dat, wat gebeurt daarmee in een mensen lichaam.
en belangrijker nog: heeft dat invloed.
zoveel mensen en zo dicht op elkaar, die zoveel eten wat zo dicht op mekaar gepropt heeft gezeten, dan wel op het land, in de kassen, dan wel in de stallen.
de belangrijkste stoffen die de aarde in ons eten hoort te stoppen zitten er niet meer in, simpel omdat ze niet meer in de aarde zitten.
we krijgen dus tekorten in ons organisme, en we krijgen zaken binnen waarvan je soms de naam niet eens uit kunt spreken.
de vergelijking is misschien vreemd, maar als iets simpels als hormonen een koe een dag tot een soort gevaarlijk monster kan transformeren, wat kunnen al die vreemde stoffen dan met de mensheid doen.
dat baart me zorgen,
gelukkig is Zjene morgen m'n meisje weer en weer de liefste koe op aarde.
maar wat is de aarde morgen?