ga naar februari
Prachtig beest! De neus is een olijf.
Ja, dat zou best kunnen. De combinatie druiven/olijven lijkt me heel bijzonder.
Mijn digitale spiegelreflex kan niet zoomen, tenzij ik een nieuwe lens koop, en hij is ook erg zwaar. Dixons bood een Nikon Coolpix aan voor 199 i.p.v. 219 euro. Toen ik bij de winkel arriveerde, bleek deze opgeheven (en elders weer geopend.) Ka googelde voor me op de Consumentenbond en zag dat die Nikon a) elders maar 189 euro kost, en b) duidelijk minder goed werd beoordeeld dan een vergelijkbare Olympus (typenummer weet ik niet meer) van maar 149 euro. Ik begrijp nu beter waarom ik ooit bij Foto Patent te horen kreeg "Laat die Consumentenbond zich toch met broodroosters bezighouden."
De laatste fotowinkel in Ermelo sloot vorige week zijn deur. "Deuren" hoor je te zeggen maar het is er echt maar één. Dat niet meer ontwikkelen en afdrukken doet ze de das om. Daar komt bij dat een camera tegenwoordig een electronisch apparaat is dat je daarom in de electronicawinkel kunt kopen. Van dat soort winkels heeft Ermelo er twee...
Om te vergelijken vind ik Kieskeurig niet slecht.
Ik begrijp Ellen wel. Ik heb ook heel lang geroepen tegen iedereen die het horen wilde dat ik niet op Facebook zou gaan. Er zijn ook veel bezwaren op te noemen. Facebook vreet je privacy op (maar dat geldt eigenlijk voor het hele internet) en je wordt doodgegooid met stomme advertenties. En dan heb ik het nog niet over de innerlijke strijd die men moet voeren om te bepalen met wie je vriendjes wil worden.
En toch zit ik er nu op (ik heb een zwak karakter) en vind ik het leuk. Het is gezellig. Je ziet elkaar nog eens. En je komt nog eens wat over elkaar te weten.
Het gansche internet kost veel tijd. Facebook daar nog bij kost extreem veel tijd. Sneeuwuil heeft tijd zat nu die muis de deur uit is, dat komt goed uit.
Prachtig verhaal over het muisje, en prachtige foto's. Als er voornamelijk verhalen van dit gehalte op Facebook zouden staan zou ik wel toetreden.
Het gaat ècht heel vaak over het eten van donuts of equivalenten daarvan. Maar de nazaten van Sneeuwuil (en zijzelf) verhogen het gemiddelde niveau van de schrijfsels aanzienlijk.
Wat Frank nog niet vermeldde was de maat van dat muisje: zowat een
flinke eikel. Halfwas dus, en met éen mooi kraaloog, het andere
waarschijnlijk een beetje dichtgeslagen door de katten. Maar van een
grote levendigheid, en met een gigantisch vertederingsgehalte, zo gauw
je dat eens in alle rust kan bekijken. Voetjes van 1/3 centimeter. Hij
at pecannoot.
Maar internet, en ook tout le monde op facebook riep dat je zo'n beest
niet binnen moest houden in een hokje, omdat het zich daarna buiten
nooit meer zou kunnen redden. Bovendien niet zo'n ideaal tehuis hier,
voor een prooidiertje.
Maar iedereen begrijpt dat ons huisgenootje daarmee een emotioneel
geladen zaak werd: Ik diende hem/haar in kou en regen buiten te zetten,
wat na veel denkwerk en voorzorgen gister is geschied. In een openstaand
kooitje, voorzien van proviand (pecannoot) en papierwol, en gedeeltelijk
afgedekt met plastic. Niet in de buurtuin deze keer, maar veel verder,
in een stukje wildernis aan het eind van de straat, onder een
rhododendronstruik.
God hebbe zijn/haar ziel, ik ga over 14 dagen wel eens kijken, en zo
mogelijk het kooitje terughalen.
Wie mocht denken dat ik ze zie vliegen: er schijnt ook nog een mevrouw
te bestaan die speelgoedbeertjes maakt voor haar muizen!
http://www.redbubble.com/people/ellen
Waar facebook al niet goed voor is, Ellen.
...heb ik niks aan toe te voegen.
Welk verhaal van welke muis?
Dinsdag kwam Bontje binnen met een muis. Katten mauwen heel herkenbaar als ze een prooi hebben. Die prooi kan een speelgoedmuis, een flesje neusdruppels of een echte muis zijn. Soms brengen ze zo'n prooi aan ons, een cadeautje. Ik pakte Bontje, Sneeuwuil pakte de muis. Ze zette hem bij een buurtuin buiten het bereik van de katten.
Dinsdag wat later kwam Poontah binnen met hetzelfde mauwgeluid en dezelfde muis. Sneeuwuil richtte een wijdhalzige vaas in als muizenhuis en liet het dier daar wonen, hij was nog springlevend.
Woensdag kochten we bij de Kringloper een beter muizenhuis.
Donderdag zette Sneeuwuil dat laatste huis, met de muis er in, geopend in een parkje aan het eind van de straat. We wachten af...
Nou Frank, dat vind ik wel min van je. Om trouwe volgelingen die nog steeds niet op Facebook zitten, zich steeds afvragend of leven buiten dit forum op den duur mogelijk zal zijn, te dwingen om toch maar toe te treden. Hoe zat dat nou met die muis? Kan je geen screenshot maken?
Misschien dat Sneeuwuil dat kan, een screenshot maken. Ik doe zelf niet aan Facebook. Ik hoor wel veel gegrinnik van Sneeuwuil.
Ja, dat is precies hetzelfde soort vergissing die ik ook zo vaak maak.
Ik denk dan altijd meteen: dáar komt Alzheimer.
Maar misschien komt het wel alleen omdat ik, net als die kassadame op
dat moment dus, vaak twee dingen tegelijk moet doen. Dat is tegenwoordig
bijna onvermijdelijk, en dan is twee eigenlijk nog een understatement.
Multitasken, ik moet er niet aan denken.
zoek in frankslog: