Wat Bahez z'n genen betreft: Jamal ken ik ook niet anders dan teruggetrokken, maar hij heeft een broer die ook dat vuurwerkachtige heeft. Een vrolijke, extraverte, actieve man, die permanent allerlei aanschaft en dat dan meestal weer verkoopt of ruilt. Bahez en deze oom zijn erg op elkaar gesteld.
Ik hoop dat de maatschappij er niet in zal slagen Bahez snel een toontje lager te laten zingen. Veel mensen vinden hem nu nog leuk, maar met het klimmen der jaren wordt hij vast vaak 'brutaal' gevonden.
Wat Bahez' uitspraak 'Ik ben boos' betreft, ik herinner me nu opeens dat ik peuter Mascha kwam halen bij een vriendinnetje. Mascha was aan het huilen omdat ze haar mond gebrand had aan hete soep, wierp zich in mijn armen en riep: 'Ik ben bedroefd!'
Wij vonden het bezoek alle drie ook erg leuk.
Nou, dat ene gennetje is hiermee verklaard!
Het verhaal van dat bombardement kent deze toen ongeborene natuurlijk al haar hele leven. Maar die foto! prachtig, hoe kom je daaraan? Het tijdsbegrip van kinderen is anders dan dat van volwassenen, maar ook als je dat weet is het raar hoe oorlogsverhalen voor mij altijd even oud en lang geleden hebben geklonken. 'De oorlog' klonk mij in de familieverhalen altijd in de oren als iets van minstens vijftig jaar geleden. Maar drie jaar na dat bombardement was ik ook van de partij, dus toen ik het verhaal als kind van een jaar of negen hoorde, was het voor Kees en Zus pas twaalf jaar oud. Zo lang wonen wij in Ophemert - dat bombardement was voor hen gisteren. Of gebeurde er zoveel wereldschokkends dat de tijd anders aanvoelde?
Die foto, daar was ik ook erg blij mee. Gewoon gegoogeld op bombardement schiedam. Van tijd snap ik niks, de herinneringen aan Schiedam en Delft voelen verser dan, bijvoorbeeld, herinneringen aan Elburg
De laatste keer dat ik opiaten tot mij nam, in 1921, zag ik inderdaad ook sterretjes. In die tijd had je nog geen Python dus ze waren wat minder mooi dan deze sterren maar toch ook niet te versmaden!
1921?? Ik kan ook niet tellen onder de invloed van
Nou Frank, de uitwerking van de morfinepleisters houdt nog niet over, hè.
Bijna had ik ten onrechte gemeld dat onze moeder, Wilhelmina Hendrika Barbara, beter bekend als Zus, na de oorlog wél is teruggekeerd naar hotel de Poolstar. Nog net op tijd herinnerde ik me dat ze weliswaar naar Noordwijk ging, maar naar hotel Hoek, samen met Marja en Marja's vriendinnetje Evelien. Wist jij dat Zus de naam Barbara heeft gekozen toen ze communie deed? Ze was inmiddels van haar geloof gevallen, maar Barbara is patrones van een zalige dood, en dat leek haar toch wel wat.
De Poolstar schijnt inmiddels Poolstar Piccadilly te heten, niet echt een verbetering.
Van Evelien herinner ik me, dat ze qua stem identiek was aan Marja, je kon niet horen wie van de twee er aan het woord was. Ik liep ooit naar het huis van Evelien en zag toen heel mooi Noorderlicht en, uiteraard, de Poolster. Alles heeft toch wel met alles te maken.
Nou vader, ik heb erg met je te doen maar je houdt dapper stand. Kerststerren in Python! Als dat het effect van morfine is moet ik misschien ook wat nemen, misschien boor ik onvermoede bronnen van creativiteit aan.
De bijsluiter vermeldt ook sufheid als neveneffect...
zoek in frankslog: